Dryopteris lepidopoda

Abies procera 'Glauca'

jodła szlachetna 'Glauca'

Odmiana o intensywnie niebieskich igłach i wolnym tempie wzrostu w porównaniu do gatunku. W Polsce drzewo osiąga około 8 m wysokości po 30 latach uprawy. Gałęzie są grube i sztywne, gęsto pokryte tępymi, dosyć sztywnymi igłami. Charakterystyczne wywinięcie dolnych igieł sprawia, że gałązki są nimi niemal całkowicie przykryte. Niebieski odcień igłom nadaje gruba warstwa wosku. W maju na peryferyjnych częściach pędów bocznych, zwłaszcza na niżej położonych gałęziach, pojawiają się wyjątkowo okazałe, ciemnoróżowe kwiaty męskie. Przypominają one owoce malin, z tą tylko różnicą, że są nieco mniejsze. Kwiaty żeńskie tworzą się na gałęziach w szczytowej części korony. Dojrzałe szyszki osiągają spektakularne rozmiary i są wyjątkowo ozdobne, sterczące, mają do 25 cm długości i 6-10 cm średnicy. Czasami pod własnym ciężarem przekrzywiają się wraz z gałęziami. Szyszki pojawiają się u dosyć młodych, kilku lub kilkunastoletnich roślin, co czyni jej jeszcze bardziej atrakcyjnymi, gdy można je podziwiać na wysokości wzroku. Niestety szyszki nie są trwałe i po dojrzeniu nasion (późnym latem) rozpadają się całkowicie, uwalniając nasiona i łuski, pozostawiając po sobie jedynie trzpienie (osie szyszek). Jodła szlachetna wymaga gleb żyznych, próchnicznych, stale umiarkowanie wilgotnych, ale przepuszczalnych. Nie lubi gleb mokrych i bagiennych, na których powstają zastoiska wodne. Najlepiej czuje się uprawiana na podłożach o odczynie lekko kwaśnym, na stanowiskach słonecznych. Sadzona w cieniu rośnie wolno i źle, a igły nie wybarwiają się na niebiesko. Ponieważ zwykle jest rozmnażana przez szczepienie w pierwszych latach uprawy wymaga prowadzenia przy paliku, do momentu wytworzenia silnego pędu przewodniego. Starsze egzemplarze bardzo dobrze wyglądają sadzone w parkach, ogrodach przydomowych, na rabatach w towarzystwie innych drzew i krzewów iglastych. Najlepiej prezentuje się w miejscach eksponowanych, jako soliter lub w luźnych grupach. Choć jest odporna na mróz, należy sadzić ją w miejscach zacisznych, osłoniętych od wiatru.

Fraxinus excelsior 'Variegata'

jesion wyniosły 'Variegata'

Ta roślina nie posiada opisu

Miscanthus sinensis 'Alida'

miskant chiński 'Alida'

Wysoka, kępiasta trawa bylinowa, osiągająca w czasie kwitnienia około 270 cm wysokości. Wyróżnia się wyprostowanym pokrojem, dzięki pionowo ułożonym źdźbłom i stosunkowo wąskimi, mało przewieszającym się liściom. Liście są wzniesione, jesienią wybarwiają się na żółto-pomarańczowe kolory. Kwiatostany osadzone są na szczytach źdźbeł, mają kremową barwę, a ich objętość powiększa się przynajmniej dwukrotnie po zaschnięciu. Późną jesienią źdźbła wybarwiają się na jasny, słomkowy kolor. Kwitnienie rozpoczyna się we wrześniu. Trawa ta dobrze rośnie na glebach umiarkowanie wilgotnych oraz żyznych. Wymaga stanowiska słonecznego. Wiosną całą kępę należy ściąć nisko przy ziemi. Miskant ten jest dobrą odmianą do tworzenia żywopłotu, ponieważ kępa zachowuje wyprostowany pokrój i nie pokłada się. Może też tworzyć tło dla innych bylin i traw na rabatach bylinowych.

Robinia pseudoacacia 'Rozynskiana'

robinia akacjowa 'Rozynskiana'

Polska odmiana robinii o ładnym zwisającym pokroju. Drzewo osiągające wysokość 8-12 m. W odróżnieniu od gatunku posiada zwisające gałęzie, które w okresie wegetacyjnym pokryte są długimi, do 40 cm, również zwisającymi liśćmi. Nadaje to roślinie piękny, lekko płaczący pokrój. Liście pojawiają się późno, często dopiero w pierwszej połowie maja, w związku z tym nie są uszkadzane przez późne przymrozki. Kwiaty podobne jak u gatunku, motylkowate, białe, zebrane w okazałe, zwisające grona, dość licznie występujące. Kwitnie na przełomie V-VI. Kwiaty stanowią cenny pożytek dla pszczelarstwa. Robinia jest rośliną o niewielkich wymaganiach glebowych, dobrze rośnie na każdej przepuszczalnej glebie, również piaszczystej. Suszę i trudne warunki miejskie znosi bardzo dobrze. Wykazuje się dość małą wrażliwość na zasolenie podłoża. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych. Nadaje się do sadzenia w większych ogrodach, parkach, zieleni miejskiej, także w miejscach narażonych na zasolenie. Jest odporna na mróz i można ją sadzić w całym kraju. Jest to bardzo rzadko spotykana, stara, polska odmiana, stanowiąca nie lada gratkę dla kolekcjonerów. Wymaga częstszego zastosowania w naszych ogrodach.