Hydrangea quercifolia 'Ruby Slippers'

Jest kolejną, po ꞌMunchinꞌ, odmianą hortensji dębolistnych wyselekcjonowanych w 2010 roku w U.S. National Arboretum w McMinnville, w stanie Tennessee, w ramach narodowego programu hodowlanego prowadzonego przez dr Sandrę Reed. 'Ruby Slippers' jest od ꞌMunchinꞌ nieco wyższa i ma większe kwiatostany. Krzew jest dość niski, regularnie zaokrąglony, zwarty i mocny, po 10 latach dorasta do 1,0–1,2 m wysokości, przy większej szerokości i z wiekiem wolno poszerza się dzięki krótkim, podziemnym pędom. Młode przyrosty są rudopomarańczowe od pokrywających je gęsto krótkich włosków. Pędy nie wymagają podpierania, ale nieco przewieszają się pod ciężarem kwiatostanów. Dodatkowym walorem jest łuszcząca się zimą brązowa, papierowa kora. Liście są duże i grube, liczne, głęboko 5–7-klapowe, brzegiem ząbkowane, z wierzchu średnio zielone i nagie, matowe, młode od spodu srebrzyste od pokrywających je drobnych włosków. Jesienią zmieniają barwę na efektowną mahoniowoczerwoną z odcieniami pomarańczu i fioletu. Kwiatostany bardzo liczne i duże, długości 20–25 cm (większe od ꞌMunchinꞌ), wzniesione i sztywne wiechy, regularnie stożkowe, które rozwijają się tuż nad liśćmi wczesnym latem, od czerwca do września. Składają są z niepozornych, ale licznych, gęsto upakowanych kwiatów płodnych, początkowo jasnozielonych, potem kremowych, a jesienią ciemnozielonych oraz kwiatów sterylnych, które są duże, 4(5)–płatkowe (botanicznie to działki), ułożone na obwodzie kwiatostanu i prawie przykrywają kwiaty płodne. W zależności od fazy kwitnienia zmieniają kolor od białego, przez kremowy po ciemny róż, późnym latem nie brązowieją, pozostają długo różowe, podobnie jak u siostrzanej ꞌMunchinꞌ, i zdobią roślinę do zimy. Odmiana, jak na hortensje, wykazuje sporą odporność na niekorzystne warunki uprawy – znosi okresową suszę i niską temperaturę (strefa 6b). Opiera się nawet deszczowej i wietrznej pogodzie. Łatwo adaptuje się do różnego typu gleby, ale preferuje żyzną, zasobną w próchnicę, umiarkowanie wilgotną, dobrze przepuszczalną, lekko kwaśną do obojętnej (pH 6,6–7,3). Najlepiej rośnie w półcieniu, osłonięta od mroźnych wiatrów, ale toleruje też słoneczne stanowiska. Nie wymaga cięcia, usuwa się jedynie stare kwiatostany jesienią lub wczesną wiosną. Mimo bardzo dobrej mrozoodporności, zaleca się na zimę ściółkowanie systemu korzeniowego. Ze względu na kompaktowy pokrój, odpowiednia do małych ogrodów oraz do pojemników. Atrakcyjnie wygląda posadzona jako soliter w miejscach eksponowanych. W dużych grupach może być stosowana na szpalery i żywopłoty, a w parkach do barwnych zestawień kolorystycznych. Warto sadzić ją na pierwszym planie w towarzystwie bylin, krzewów zimozielonych, czy w kompozycjach z innymi hortensjami.

autorzy opisu tekstowego: Hanna Grzeszczak-Nowak; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny
pochodzenie	odkrywca, hodowca (selekcjoner): Dr Sandra Reed USA; wprowadzenie do handlu: U.S. National Arboretum 2010
grupa roślin	liściaste
grupa użytkowa	liściaste krzewy
forma	krzew
siła wzrostu	roślina wolnorosnąca
pokrój	krzewiasty rozłożysty
docelowa wysokość	od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone szare, niebieskawe, srebrzyste
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	kwiatostan
barwa kwiatów	zielone białe kremowe
pora kwitnienia	wrzesień sierpień lipiec
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne stanowisko półcieniste
wilgotność	podłoże wilgotne podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby	próchniczna przeciętna ogrodowa
walory	ozdobne z liści/igieł ozdobne pędy ładne jesienne zabarwienie
zastosowanie	soliter (pojedynczo) w grupach suche bukiety kwiaty cięte rabaty kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) żywopłot szpaler parki ogrody przydomowe

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Hanna Grzeszczak-Nowak Związek Szkółkarzy Polskich