Kalmia latifolia 'Elf'
kalmia szerokolistna 'Elf'
pokrój: krzewiasty wyprostowany
pokrój: półkulisty
docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m
nasłonecznienie: stanowisko półcieniste
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
Zimozielony krzew z rodziny wrzosowatych. Wolno rosnąca odmiana o białych kwiatach, wyselekcjonowana z siewek K. latifolia f. myrtifolia w 1982 r. przez Richarda A. Jaynesa. Pokrój luźny, rozmiary niewielkie, roślina nie przekracza 1 m wysokości. Liście drobne, do 4 cm długości, ciemnozielone, skórzaste, połyskujące, podobne do liści różaneczników. Kwiaty rozwijają się w maju i czerwcu, są zebrane w szczytowych baldachogronach. Pąki kwiatowe pasteloworóżowe, dekoracyjne, żebrowane, z charakterystycznymi, drobnymi wypustkami kieszonek pyłkowych. Kwiaty zbudowane z 5 zrośniętych, białych, delikatnie zaróżowionych płatków korony, tworzących szerokie pucharki, oraz 10 pręcików i słupka. U nasady płatków widoczna różowa smuga tworząca atrakcyjną obwódkę wokół słupka i pręcików. Główki pylników umieszczone są w niewielkich, kieszonkowych zagłębieniach płatków, z których są uwalnianie przez owady odwiedzające kwiaty. Na skutek trącenia główki uwalniają się z zagłębień i wystrzeliwują pyłek, niczym małe katapulty. Owocem jest pięciokomorowa torebka. Rośliny preferują gleby kwaśne, o pH zbliżonym do 5,0, piaszczysto-gliniaste z dużą zawartością próchnicy. Jeśli odczyn podłoża jest wyższy, należy zastosować kwaśny torf oraz przekompostowaną korę sosnową i przekopać je z górną warstwą gleby. Ze względu na niewielkie potrzeby pokarmowe, symbiozę mikoryzową oraz wrażliwość korzeni na zasolenie z nawożenia mineralnego należy zrezygnować lub ograniczyć do minimum. Krzewy tolerują zarówno miejsca nasłonecznione oraz cieniste, ale najlepiej rosną sadzone na stanowiskach lekko ocienionych, na wystawie wschodniej lub zachodniej. Sadzone w pełnym słońcu na zimę wymagają lekkiego okrycia stroiszem. Odporność na mróz dobra. Zalecane przycinanie w celu utrzymania zwartego pokroju. Krzew polecany do sadzenia w ogrodach przydomowych, na wrzosowiskach, w towarzystwie roślin iglastych, w kompozycjach z niskimi różanecznikami, azaliami, piersiami i kiścieniami.
| pochodzenie | odkrywca, hodowca (selekcjoner): Richard A. Jaynes, 1982 r. |
| grupa roślin | wrzosowate |
| grupa użytkowa | inne wrzosowate |
| forma | krzew |
| siła wzrostu | roślina wolnorosnąca |
| pokrój | krzewiasty wyprostowany półkulisty |
| docelowa wysokość | od 0,5 m do 1 m |
| barwa liści (igieł) | ciemnozielone |
| zimozieloność liści (igieł) | liście zimozielone |
| rodzaj kwiatów | pojedyncze kwiatostan |
| barwa kwiatów | białe |
| pora kwitnienia | maj czerwiec |
| nasłonecznienie | stanowisko półcieniste |
| wilgotność | podłoże umiarkowanie wilgotne |
| ph podłoża | odczyn kwaśny |
| rodzaj gleby | przeciętna ogrodowa próchniczna |
| walory | ozdobne z kwiatów ozdobne z liści/igieł roślina zimozielona |
| zastosowanie | ogrody przydomowe ogrody wrzosowiskowe ogrody orientalne rabaty w grupach |
| strefa | 6a |
| STREFA | Temp. minimalne |
| 5B | -26°C / -23°C |
| 6a | -23°C / -21°C |
| 6b | -20°C / -18°C |
| 7a | -18°C / -15°C |
| 7b | -15°C / -12°C |
