Hydrangea quercifolia 'Munchkin'

Odmiana została trafnie nazwana, ang. ꞌMunchinꞌ = knypek, karzeł, ponieważ doskonale podkreśla kompaktowy pokrój rośliny. Obok ꞌRuby Slippersꞌ jest jedną z dwóch pierwszych odmian hortensji dębolistnych wyselekcjonowanych w 2010 roku w U.S. National Arboretum w McMinnville, w stanie Tennessee, w ramach narodowego programu hodowlanego prowadzonego przez dr Sandrę Reed. Krzew jest dość niski, regularnie zaokrąglony, bardzo gęsty i mocny, po 10 latach dorasta tylko do 0,9–1,0 m wysokości przy większej szerokości, z wiekiem pokrój poszerza się dzięki krótkim, podziemnym pędom. Młode przyrosty są rudopomarańczowe od pokrywających je gęsto krótkich włosków. Pędy nie wymagają podpierania, a dodatkowym ich walorem jest łuszcząca się zimą brązowa, papierowa kora. Liście duże i grube, gęsto pokrywają roślinę, są głęboko 5–7-klapowe i brzegiem ząbkowane, z wierzchu jasnozielone i nagie, matowe, od spodu srebrzyste od pokrywających je drobnych włosków. Jesienią zmieniają barwę na efektowną mahoniowoczerwoną. Kwiatostany, wiechy wzniesione i sztywne, regularnie stożkowe, duże i bardzo liczne, rozwijają się ponad piętrem liści późnym latem, od lipca do września. Mają 15–18 cm długości i zbudowane są głównie z niepozornych, ale bardzo licznych, gęsto upakowanych kwiatów płodnych, początkowo jasnozielonych, potem kremowych, a jesienią ciemnozielonych. Kwiaty sterylne są duże, 4(5)–płatkowe (działki), ułożone na obwodzie kwiatostanu i nie przykrywają całkowicie kwiatów płodnych. W zależności od fazy kwitnienia zmieniają kolor od białego, przez kremowy po róż, późnym latem nie brązowieją, ale różowieją, podobnie jak siostrzana ꞌRuby Slippersꞌ, i zdobią roślinę do zimy. Odmiana, jak na hortensje, ma sporą odporność na niekorzystne warunki uprawy – znosi okresową suszę i niską temperaturę (strefa 6b). Łatwo adaptuje się do różnego typu gleby, ale preferuje żyzną, zasobną w próchnicę, umiarkowanie wilgotną, dobrze przepuszczalną, lekko kwaśną do obojętnej (pH 6,6–7,3). Najlepiej rośnie w półcieniu, osłonięta od mroźnych wiatrów, ale toleruje też słoneczne stanowiska. Nie wymaga cięcia, usuwa się jedynie stare kwiatostany po kwitnieniu lub wczesną wiosną. Mimo bardzo dobrej mrozoodporności, zaleca się na zimę ściółkowanie korzeni i kopczykowanie. Ze względu na kompaktowy pokrój jest odpowiednia do małych ogrodów oraz do pojemników. Atrakcyjnie wygląda posadzona jako soliter w miejscach eksponowanych. W dużych grupach może być stosowana na żywopłoty, a w parkach do barwnych zestawień kolorystycznych, sadzona na pierwszym planie w towarzystwie bylin, krzewów zimozielonych, czy w kompozycjach z innymi hortensjami.

autorzy opisu tekstowego: Hanna Grzeszczak-Nowak; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin	liściaste
grupa użytkowa	liściaste krzewy
forma	krzew
siła wzrostu	roślina wolnorosnąca
pokrój	krzewiasty rozłożysty
docelowa wysokość	od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	kwiatostan
barwa kwiatów	zielone różowe białe kremowe
pora kwitnienia	wrzesień sierpień lipiec
pora owocowania	wrzesień sierpień lipiec
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne stanowisko półcieniste
wilgotność	podłoże wilgotne podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby	próchniczna przeciętna ogrodowa
walory	ozdobne z liści/igieł ozdobne z kwiatów ozdobne pędy ładne jesienne zabarwienie
zastosowanie	soliter (pojedynczo) w grupach suche bukiety kwiaty cięte rabaty kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) żywopłot szpaler parki ogrody przydomowe
strefa	6b

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Hanna Grzeszczak-Nowak Związek Szkółkarzy Polskich