Abies procera
jodła szlachetna
synonim łaciński: Abies nobilis
pokrój: stożkowy
docelowa wysokość: od 15 m do 20 m
nasłonecznienie: stanowisko półcieniste
nasłonecznienie: stanowisko słoneczne
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
Północnoamerykański gatunek jodły, wprowadzony do uprawy w Europie w pierwszej połowie XIX wieku, tworzący w ojczyźnie potężne drzewa osiągające do 80 m wysokości! W Polsce znane są drzewa o wysokości 25 m. Pokrój roślin szeroko stożkowaty. Pędy gęsto ułożone, owłosione, rdzawobrunatne. Igły sinozielone, do 3 cm długości, szczoteczkowato ustawione na pędach. Szyszki bardzo duże, ciężkie, cylindryczne, osiągające do 30 cm długości i 10 cm średnicy, niedojrzałe zielonkawe, po dojrzeniu purpurowo brązowe. Gatunek o średnich wymaganiach uprawowych, dobrze rosnący na przeciętnych glebach i osłoniętych stanowiskach o wysokiej wilgotności powietrza. W Polsce jodła szlachetna najlepiej rośnie w województwach zachodnich i na wybrzeżu Bałtyku, gdzie polecana jest do sadzenia w dużych ogrodach i parkach, szczególnie w reprezentacyjnych miejscach.
zasięg geograficzny | Zachodnia część Ameryki Północnej, od Waszyngtonu do Kalifornii. |
grupa roślin | iglaste |
grupa użytkowa | iglaste |
forma | drzewo |
siła wzrostu | wzrost typowy dla gatunku |
pokrój | stożkowy |
docelowa wysokość | od 15 m do 20 m |
barwa liści (igieł) | szare, niebieskawe, srebrzyste |
zimozieloność liści (igieł) | igły zimozielone |
owoce | brązowe ozdobne szyszki, szyszkojagody |
nasłonecznienie | stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne |
wilgotność | podłoże umiarkowanie wilgotne |
ph podłoża | odczyn lekko kwaśny do obojętnego |
rodzaj gleby | przeciętna ogrodowa |
walory | ciekawy pokrój ozdobne szyszki/szyszkojagody ozdobne z liści/igieł roślina zimozielona |
zastosowanie | ogrody przydomowe parki w grupach soliter (pojedynczo) |
strefa | 6b |
STREFA | Temp. minimalne |
5B | -26°C / -23°C |
6a | -23°C / -21°C |
6b | -20°C / -18°C |
7a | -18°C / -15°C |
7b | -15°C / -12°C |