Clematis 'Niobe'

Jedna z najpopularniejszych odmian powojnika o kwiatach w ciemnoczerwonej tonacji kolorystycznej, uzyskana w Polsce w latach 60. XX wieku przez Władysław Nolla – uznanego na świecie i utytułowanego hodowcy. Należy do Grupy Powojników Wielkokwiatowych Wcześnie Kwitnących. Wspina się do około 2 m wysokości. Kwitnie obficie w czerwcu a następnie tworzy nieliczne kwiaty w okresie późnego lata, w sierpniu i we wrześniu. Kwiaty są pojedyncze, ciemnoczerwone, w pąkach bardzo ciemne, w kolorze dojrzałych wiśni. Rozwinięte kwiaty mają 14 cm średnicy, są zbudowane z 6 działek otaczających zebrane w środku żółte pylniki, tworzące jasne oczko. Liście sezonowe, zielone, trójlistkowe o gładkich brzegach blaszki liściowej. Ogonki liściowe łatwo owijają się wokół napotkanych podpór, pozwalając roślinie piąć się wzwyż. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchniczych, wilgotnych, ale zdrenowanych i przepuszczalnych, o odczynie od lekko kwaśnego do lekko zasadowego. Preferuje wystawę wschodnią lub zachodnią, jest w pełni odporny na mróz. W przypadku wystąpienia objawów uwiądu wszystkie zamierające pędy należy wyciąć przy ziemi i spalić. Cięcie należy ograniczyć do usuwania pędów uszkodzonych lub martwych, bowiem każdy zabieg skracania pędów powoduje osłabienie kwitnienia w kolejnym sezonie. Odmiana w sprzedaży od 1975 roku, wyróżniona przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (Royal Horticultural Society) nagrodę AGM (Award of Garden Merit), przyznawaną najlepszym odmianom roślin ogrodowych oraz znalazła się na liście odmian powojników dla początkujących miłośników tych roślin, wydaną w 2004 roku przez Międzynarodowe Towarzystwo Powojnikowe (International Clematis Society). Kultywar ten doskonale sprawdzi się posadzony w przydomowym ogrodzie, na działce czy w zieleni osiedlowej.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie	polska odmiana pierwsza publikacja: Bolesław Sękowski 1978 Powojniki PWRiL wyd. I; odkrywca, hodowca (selekcjoner): Władysław Noll Polska; wprowadzenie do handlu: 1975 r.
grupa roślin	pnącza
grupa użytkowa	pnącza
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	pnącze
docelowa wysokość	od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	pojedyncze
barwa kwiatów	czerwone
pora kwitnienia	czerwiec sierpień wrzesień
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa
walory	ozdobne z kwiatów
zastosowanie	ogrody przydomowe parki ogrody orientalne pnącze na ogrodzenia pnącze na pergole, kraty ogrody osiedlowe
nagrody	Nagrodzona złotym medalem na wystawie w Hersfstweelde, oraz w Boskoop w 1978 r.
strefa	4

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Grzegorz Falkowski Związek Szkółkarzy Polskich