nagrody: First Class Certificate w 1876 oraz Award of Garden Merit w 1993 roku.
Wartościowa i popularna odmiana z Grupy Powojników Wielkokwiatowych Wcześnie Kwitnących, uzyskana w drugiej połowie XIX wieku przez Brytyjczyka Charlesa Noblea. Pnącze nie rośnie zbyt silnie, osiąga około 2 m wysokości. Pędy ma cienkie, wiotkie, liście trójlistkowe, zielone. Kwitnie w maju i czerwcu. Fioletowogranatowe kwiaty są duże, pojedyncze, w pełni rozwinięte mają od około 15 do nawet 18 cm średnicy, zbudowane są z 6-8 zaostrzonych na wierzchołkach, granatowych działek z jaśniejszą pręgą biegnącą przez środek każdej z nich. Pręciki są jasne, zwieńczone purpurowymi pylnikami. Preferuje gleby żyzne, próchniczne, umiarkowanie wilgotne, ale zdrenowane, nie pozwalające na zaleganie wody w obrębie systemu korzeniowego. Stanowisko jasne, najlepiej o wystawie wschodniej lub zachodniej. Jeśli rolę podpory mają stanowić drzewa lub krzewy odstęp od nasady tych roślin powinien wynosić przynajmniej 1 metr, tak aby pnącze nie konkurowało o wodę i składniki pokarmowe. Ponieważ kwiaty tworzą się na zeszłorocznych pędach roślin nie należy przycinać na wiosnę. Odmiana zdrowa, odporna na mróz. Rolę podpór dla wiotkich pędów doskonale spełniają wszelkiego rodzaju ogrodzenia, stelaże lub kratki. Odmianę można uprawiać w pojemnikach, ustawianych na balkonach i tarasach.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
