Wolno rosnący krzew o białoobrzeżonym, sezonowym ulistnieniu, czerwonych pędach oraz zwartym pokroju, znaleziony jako mutacja na starej i powszechnie uprawianej odmianie ‘Elegantissima’ w 1994 roku w USA przez Rodneya Baileya. Krzew dorasta do 1,5 metra wysokości i szerokości. Początkowo rośnie kuliście, później jest płaskokulisty. Tworzy krótkie, silnie rozgałęzione pędy pokryte gładką czerwoną korą z dającym połysk woskowym nalotem. Gałązki są ozdobne zwłaszcza w okresie bezlistnym, późną jesienią i zimą. Czerwona barwa jest najbardziej wyrazista na pędach jednorocznych, na pędach dwuletnich i starszych przybiera odcień wiśniowy, a potem brązowy. Wiosną na gałązkach pojawiają się zielone, szerokojajowate liście z białą, nieregularną obwódką na brzegach. Są niemal identyczne, jak u odmiany ‘Elegantissima’. Krzew mało wymagający w stosunku do gleby. Najlepiej rośnie na podłożach świeżych i wilgotnych, ale wcale nie gorzej radzi sobie na większości przeciętnych gleb ogrodowych. Preferuje stanowiska słoneczne do półcienistych. Może być także sadzony w miejscach podmokłych, a nawet czasowo zalewanych. Roślina całkowicie mrozoodporna, rzadko atakowane przez szkodniki czy choroby. Silne cięcie (starych pędów) nie jest zalecane, bo osłabia wzrost roślin. Przycinać można pędy jednoroczne. Krzew wytrzymały na zanieczyszczenie powietrza i gleby, polecany do obsadzania dużych powierzchni parkowych oraz nasypów dróg i autostrad jako roślina okrywowa. Dobrze prezentuje się sadzony w pobliżu naturalnych zbiorników wodnych. Ścinane zimą pędy stanowią ciekawy materiał do tworzenia kompozycji florystycznych.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
