Actaea simplex 'Atropurpurea'

Okazała, długo kwitnąca odmiana pluskwicy tworząca zwarte, wyprostowane kępy średnicy 70-100 cm złożone z dużych, podwójnie lub potrójnie pierzastosiecznych, długoogonkowych liści złożonych z jajowatych 5-7 klapowych listków o nierówno i podwójnie piłkowanym brzegu. Są one szczególnie dekoracyjnie wiosną, gdy przybierają purpurowozieloną i brązową kolorystykę, jednak w ciągu sezonu w coraz większym stopniu zielenieją. Intensywny, purpurowy odcień zachowują natomiast ogonki liściowe i pędy roślin. We wrześniu i październiku z wnętrza kępy wyrastają sztywne purpurowoczerwone pędy kwiatostanowe wysokości 120-180 cm. Zakończone są smukłymi, lekko wygiętymi na wierzchołku kwiatostanami długości około 40-60 cm. Są to górujące wysoko nad liśćmi wąskie, cylindryczne grona złożone z okrągłych, mahoniowych pąków kwiatowych, z których rozwijają się stopniowo od dołu ku górze silnie pachnące, kremowobiałe, puszyste kwiaty. Główną ozdobą drobnych kwiatów są bardzo długie (5-10 mm), kredowobiałe pręciki okalające białe znamiona słupków. Działki kielicha wcześnie odpadają, a pręciki otoczone są jedynie niepozornymi płatkami kwiatowymi z nektarnikami, które stanowią źródło nektaru dla owadów. W miejscach silnie ocienionych pędy kwiatowe mają tendencję do wyginania się w kierunku światła. Pluskwica prosta to trwała i wytrzymała bylina, łatwa w uprawie, odporna na choroby i szkodniki. Preferuje stanowiska wilgotne, najlepiej półcieniste, osłonięte przed upalnym, południowym i popołudniowym słońcem. Rośliny rosnące w słońcu, na glebie lekkiej, przepuszczalnej ściółkujemy grubą warstwą materii organicznej, by zapewnić im odpowiednią ilość chłodu, wilgoci i próchnicy w podłożu. Lubią żyzne, stale umiarkowanie wilgotne, niezbyt zwięzłe gleby z dużą ilością substancji organicznej o odczynie lekko kwaśnym. W czasie dłuższej suszy wymagają podlewania. Szczególnie wrażliwe na brak wody i niedostatek składników pokarmowych są egzemplarze młode (brązowienie brzegów liści). Rośliny nie wymagają podpór. Rozmnażamy je wczesną wiosną przez podział lub nasiona wysiewane zaraz po zbiorze. W pierwszych 2-3 latach po posadzeniu rosną wolno i słabo kwitną. Bylina szczególnie przydatna do obsadzania półcienistych zakątków między drzewami i krzewami, zwłaszcza w ogrodach naturalistycznych i wiejskich. Imponujące kształtem i wielkością kredowobiałe kwiatostany wspaniale wyglądają na tle żywopłotów, północnych ścian budynków i parkanów. Odmiana bardzo wartościowa ze względu na wiosenną kolorystykę liści i późny okres kwitnienia, gdy większość bylin już przekwitła. Przyciąga wzrok sadzona pojedynczo, jako pionowy, architektoniczny akcent w ogrodzie, dobrze prezentuje się także w grupach na rabatach z innymi wysokimi bylinami (tojadami, zawilcami japońskimi, parzydłem, paprociami, funkiami). Dobra roślina okrywowa w półcieniu. Duże grupy z wielkich, początkowo purpurowoczerwonych, później ciemnozielonych liści wprowadzają do ogrodów i parków nie tylko efektowną kolorystykę, ale także ciekawą strukturę. Oryginalną ozdobą ogrodu są także pozostawione na zimę, przyprószone śniegiem wyschnięte nasienniki roślin.

autorzy opisu tekstowego: Ewa Chojnowska; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin	byliny
grupa użytkowa	byliny
forma	bylina
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	kępiasty
docelowa wysokość	od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł)	czerwone i purpurowe
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	kwiatostan
barwa kwiatów	kremowe białe
pora kwitnienia	wrzesień październik
nasłonecznienie	stanowisko cieniste stanowisko półcieniste
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	roślina tolerancyjna
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa próchniczna
walory	ciekawy pokrój ozdobne z kwiatów ozdobne z liści/igieł
zastosowanie	ogrody przydomowe parki kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) rabaty w grupach soliter (pojedynczo)
strefa	4

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Ewa Chojnowska Związek Szkółkarzy Polskich