Actaea simplex 'White Pearl'

pluskwica prosta 'White Pearl'

synonim łaciński: Actaea simplex 'Armleuchter'

pokrój: kępiasty

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko cieniste

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

ph podłoża: roślina tolerancyjna

Odmiana późno kwitnąca, określana mianem najładniejszej odmiany jesiennej. Osiąga 120-160 cm wysokości. Tworzy zwarte, kuliste kępy średnicy 70-100 cm z dużych, podwójnie lub potrójnie pierzastosiecznych, długoogonkowych liści o intensywnej, ciemnozielonej barwie. Liście są złożone z szerokich, owalnych lub jajowatych, 3-5 klapowych listków o nieregularnie piłkowanym brzegu. W okresie od sierpnia do października na wierzchołkach długich (150-180 cm) pędów kwiatowych rozwija silnie rozgałęzione, świecowate kwiatostany. Tworzą je drobne, śnieżnobiałe kwiaty zebrane w wąskie, cylindryczne grona długości 30-60 cm. Puszystość kwiatom nadają liczne, długie pręciki otoczone niepozornymi, czysto białymi, kubeczkowatymi płatkami korony z nektarnikami (działki kielicha zwykle po rozwinięciu kwiatów odpadają). Kwiaty są cennym źródłem nektaru i pyłku dla motyli oraz pszczół. Ich silny, duszący zapach przyciąga liczne owady. Jesienią miejsce kwiatów zajmują brunatne owocostany (nasienniki). Przyprószone śniegiem zdobią ogrody do wiosny. Wszystkie części rośliny są trujące. Długowieczna, mało wymagająca roślina do sadzenia w półcienistych partiach ogrodu. Może rosnąć także w pełnym słońcu i cieniu pod warunkiem zapewnienia jej dużej wilgotności powietrza i podłoża. Preferuje chłodne, dość żyzne i dobrze zdrenowane gleby, najlepiej lekko kwaśne, bogate w próchnicę. Dość łatwo przystosowuje się zarówno do podłoży ciężkich, gliniastych, jak i lżejszych, piaszczystych o pH w zakresie 5,6-7,5. W okresie dłużej utrzymującej się suszy wymaga podlewania. Suche podłoże i silne promieniowanie słoneczne latem mogą powodować zasychanie blaszek liściowych. Pozytywnie reaguje na ściółkowanie podłoża grubą warstwą kory i torfu, zwłaszcza w przypadku egzemplarzy rosnących w miejscach słonecznych. Odmiana w pełni mrozoodporna. Po zimie wycinamy zaschnięte kwiatostany i liście. Stare, słabiej kwitnące egzemplarze dzielimy wczesną wiosną lub jesienią na duże odcinki z kilkoma pąkami. Ze względu na głęboki palowy, system korzeniowy podział roślin jest utrudniony. Efektowna roślina miejsc półcienistych przeznaczona do sadzenia pojedynczo, jako pionowy, architektoniczny akcent ogrodu oraz w grupach po 3-5 (1-2 rośliny na m2). Szczególnie przydatna do sadzenia w sąsiedztwie drzew i krzewów. Pasuje zwłaszcza do ogrodów nieformalnych o charakterze naturalistycznym i wiejskim. Doskonała na obrzeża lekko ocienionych rabat z innymi wysokimi bylinami i niższymi krzewami. Tworzy efektowne kompozycje z kwitnącymi w tym okresie rudbekiami, pysznogłówkami i dzielżanami. Ciemnozielone liście są dobrym tłem dla innych kolorowo kwitnących gatunków bylin.

autorzy opisu tekstowego: Ewa Chojnowska; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kępiasty
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
barwa kwiatów białe
pora kwitnienia sierpień
wrzesień
nasłonecznienie stanowisko cieniste
stanowisko półcieniste
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
walory ciekawy pokrój
ozdobne z kwiatów
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
rabaty
w grupach
soliter (pojedynczo)
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Ewa Chojnowska Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11859
rośliny
8291
opisów

Ostatni wpis:

2024-10-19
skimia japońska 'Rubella'
19181
zdjęć
9494
roślin w produkcji
718
osób online