Actaea simplex 'White Pearl'
pluskwica prosta 'White Pearl'
synonim łaciński: Actaea simplex 'Armleuchter'
pokrój: kępiasty
docelowa wysokość: od 1 m do 2 m
nasłonecznienie: stanowisko cieniste
nasłonecznienie: stanowisko półcieniste
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża: roślina tolerancyjna
Odmiana późno kwitnąca, określana mianem najładniejszej odmiany jesiennej. Osiąga 120-160 cm wysokości. Tworzy zwarte, kuliste kępy średnicy 70-100 cm z dużych, podwójnie lub potrójnie pierzastosiecznych, długoogonkowych liści o intensywnej, ciemnozielonej barwie. Liście są złożone z szerokich, owalnych lub jajowatych, 3-5 klapowych listków o nieregularnie piłkowanym brzegu. W okresie od sierpnia do października na wierzchołkach długich (150-180 cm) pędów kwiatowych rozwija silnie rozgałęzione, świecowate kwiatostany. Tworzą je drobne, śnieżnobiałe kwiaty zebrane w wąskie, cylindryczne grona długości 30-60 cm. Puszystość kwiatom nadają liczne, długie pręciki otoczone niepozornymi, czysto białymi, kubeczkowatymi płatkami korony z nektarnikami (działki kielicha zwykle po rozwinięciu kwiatów odpadają). Kwiaty są cennym źródłem nektaru i pyłku dla motyli oraz pszczół. Ich silny, duszący zapach przyciąga liczne owady. Jesienią miejsce kwiatów zajmują brunatne owocostany (nasienniki). Przyprószone śniegiem zdobią ogrody do wiosny. Wszystkie części rośliny są trujące. Długowieczna, mało wymagająca roślina do sadzenia w półcienistych partiach ogrodu. Może rosnąć także w pełnym słońcu i cieniu pod warunkiem zapewnienia jej dużej wilgotności powietrza i podłoża. Preferuje chłodne, dość żyzne i dobrze zdrenowane gleby, najlepiej lekko kwaśne, bogate w próchnicę. Dość łatwo przystosowuje się zarówno do podłoży ciężkich, gliniastych, jak i lżejszych, piaszczystych o pH w zakresie 5,6-7,5. W okresie dłużej utrzymującej się suszy wymaga podlewania. Suche podłoże i silne promieniowanie słoneczne latem mogą powodować zasychanie blaszek liściowych. Pozytywnie reaguje na ściółkowanie podłoża grubą warstwą kory i torfu, zwłaszcza w przypadku egzemplarzy rosnących w miejscach słonecznych. Odmiana w pełni mrozoodporna. Po zimie wycinamy zaschnięte kwiatostany i liście. Stare, słabiej kwitnące egzemplarze dzielimy wczesną wiosną lub jesienią na duże odcinki z kilkoma pąkami. Ze względu na głęboki palowy, system korzeniowy podział roślin jest utrudniony. Efektowna roślina miejsc półcienistych przeznaczona do sadzenia pojedynczo, jako pionowy, architektoniczny akcent ogrodu oraz w grupach po 3-5 (1-2 rośliny na m2). Szczególnie przydatna do sadzenia w sąsiedztwie drzew i krzewów. Pasuje zwłaszcza do ogrodów nieformalnych o charakterze naturalistycznym i wiejskim. Doskonała na obrzeża lekko ocienionych rabat z innymi wysokimi bylinami i niższymi krzewami. Tworzy efektowne kompozycje z kwitnącymi w tym okresie rudbekiami, pysznogłówkami i dzielżanami. Ciemnozielone liście są dobrym tłem dla innych kolorowo kwitnących gatunków bylin.
grupa roślin | byliny |
grupa użytkowa | byliny |
forma | bylina |
siła wzrostu | wzrost typowy dla gatunku |
pokrój | kępiasty |
docelowa wysokość | od 1 m do 2 m |
barwa liści (igieł) | ciemnozielone |
zimozieloność liści (igieł) | liście opadające na zimę |
rodzaj kwiatów | kwiatostan |
barwa kwiatów | białe |
pora kwitnienia | sierpień wrzesień |
nasłonecznienie | stanowisko cieniste stanowisko półcieniste |
wilgotność | podłoże umiarkowanie wilgotne |
ph podłoża | roślina tolerancyjna |
rodzaj gleby | przeciętna ogrodowa próchniczna |
walory | ciekawy pokrój ozdobne z kwiatów ozdobne z liści/igieł |
zastosowanie | ogrody przydomowe parki kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) rabaty w grupach soliter (pojedynczo) |
strefa | 4 |
STREFA | Temp. minimalne |
5B | -26°C / -23°C |
6a | -23°C / -21°C |
6b | -20°C / -18°C |
7a | -18°C / -15°C |
7b | -15°C / -12°C |