Niska, okrywowa odmiana jałowca o pokładających się pędach i białych przebarwieniach rozsianych nieregularnie po całym krzewie. Tępo wzrostu powolne, po 10 latach uprawy krzewy dorastają do 0,2 m wysokości i 2 m średnicy. Pędy początkowo są tylko nieznacznie wzniesione, wyrastają promieniście ze środka krzewu, układają się horyzontalnie, później ścielą się po ziemi. Gałązki cienkie, jasnobrązowe, starsze pokryte wiśniowobrązową korą. Igły osadzone po 3 w okółkach, dosyć szerokie, ostro zakończone, ale nie kłujące w dotyku, lekko łódeczkowato wygięte i ułożone wzdłuż pędów, od zewnątrz ciemnozielone, od strony pędów srebrzyste. Cześć młodych gałązek i igieł odbarwiona, kremowobiała, niektóre igły w połowie biało-zielone. Fragmenty pozbawione chlorofilu zwykle zimą marzną i odpadają, ale wraz z rozpoczęciem wegetacji na wiosną pojawiają się na nowo. Roślina łatwa w uprawie, o bardzo skromnych wymaganiach glebowych. Doskonale rośnie na stanowiskach słonecznych, na przeciętnych, przepuszczalnych glebach ogrodowych, także ubogich w składniki pokarmowe. Źle rośnie jedynie na glebach wilgotnych i w miejscach zacienionych. Odmiana odporna na mróz, polecana do uprawy na terenie całego kraju. Dobra roślina okrywowa i zadarniająca, nadaje się do obsadzania skarp i nasypów, umacnia je i stabilizuje. Dobrze prezentuje się w ogrodach skalnych i alpinariach, na wrzosowiskach, murkach skalnych i rabatach z roślinami iglastymi. Odmiana uzyskana w Holandii przed 1990 rokiem.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
