Larix laricina 'Pyramidalis Argentea'
modrzew amerykański 'Pyramidalis Argentea'
synonim polski: Larix kaempferi 'Pyramidalis Argentea',Larix laricina var. pyramidalis argentea
pochodzenie: polska odmiana
pierwsza publikacja: Romana Kobendza 1952
pokrój: szerokostożkowy
pokrój: drzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość: od 15 m do 20 m
nasłonecznienie: stanowisko słoneczne
nasłonecznienie: stanowisko półcieniste
wilgotność: podłoże wilgotne
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
zastosowanie: zieleń publiczna
Drzewo o regularnej, stożkowatej koronie, z widoczną strzałą, z której wyrastają długie, skierowane do góry konary. U młodych drzew wyrastają one pod bardzo ostrym kątem, natomiast u okazów starszych są bardziej odchylone. Drzewo dorasta do 20 m wysokości. Długopędy są cienkie, blado różowobrązowe z nalotem woskowym, krótkopędy ledwo odstające. Igły niebieskozielone, 2-3 cm długości, jesienią zmieniają barwę na żółtobrązową i opadają przed zimą. Miękkie i delikatne igły na długopędach wyrastają pojedynczo i ułożone są spiralnie, natomiast na krótkopędach zebrane są po kilkadziesiąt w pęczkach. Szyszki są bardzo małe, mają 10-15 mm długości, przed dojrzeniem są czerwone. Kora młodych roślin jest popielatoszara oraz gładka, z wiekiem ciemnieje i zaczyna się łuszczyć. Drzewo preferuje stanowiska słoneczne, o średnio żyznej, wilgotnej glebie o odczynie kwaśnym. Polecane do dużych ogrodów, a także do zieleni osiedlowej, do parków, a także na wysokie, formowane żywopłoty oraz szpalery. Odporna na mróz (-29 °C). Odmiana opisana przez Romana Kobendzę w 1952 roku na podstawie jedynego okazu matecznego, już nie istniejącego (zwalony przez wichurę w 1970 r.), który rósł w Parku Ujazdowskim w Warszawie. Odmian uzyskana prawdopodobnie z nasienia. Dzięki szczepieniu ok. 1964 roku udało się zachować tą odmianę.
| pochodzenie | polska odmiana pierwsza publikacja: Romana Kobendza 1952 |
| grupa roślin | iglaste |
| grupa użytkowa | iglaste |
| forma | drzewo |
| siła wzrostu | wzrost typowy dla gatunku |
| pokrój | szerokostożkowy drzewiasty wyprostowany |
| docelowa wysokość | od 15 m do 20 m |
| barwa liści (igieł) | ciemnozielone szare, niebieskawe, srebrzyste |
| zimozieloność liści (igieł) | igły opadające na zimę |
| owoce | szyszki, szyszkojagody brązowe |
| nasłonecznienie | stanowisko słoneczne stanowisko półcieniste |
| wilgotność | podłoże wilgotne podłoże umiarkowanie wilgotne |
| ph podłoża | odczyn lekko kwaśny do obojętnego odczyn kwaśny |
| rodzaj gleby | próchniczna przeciętna ogrodowa |
| walory | odporność na zanieczyszczenia ładne jesienne zabarwienie ciekawy pokrój |
| zastosowanie | soliter (pojedynczo) w grupach kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) żywopłot szpaler drzewo alejowe parkowe zieleń publiczna zadrzewienia krajobrazowe parki ogrody przydomowe |
| strefa | 4 |
| STREFA | Temp. minimalne |
| 5B | -26°C / -23°C |
| 6a | -23°C / -21°C |
| 6b | -20°C / -18°C |
| 7a | -18°C / -15°C |
| 7b | -15°C / -12°C |
