Liriodendron tulipifera

tulipanowiec amerykański

pokrój: drzewiasty rozłożysty

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

zastosowanie: zieleń publiczna

nagrody: AGM

Duże drzewo o szerokiej, piramidalnej koronie i szybkim tempie wzrostu. W warunkach klimatycznych Polski osiąga 20-25 m wysokości i do 20 m szerokości. U młodych roślin korona stożkowata, u starszych okazów staje się szeroka i regularna. Grube pnie pokrywa głęboko bruzdowana korowina. Liście mają od 15 do 20 cm długości i szerokości, z wierzchu są jasnozielone, zaś od spodu lekko niebieskawe, jesienią malowniczo przebarwiają się na żółto. Blaszka liściowa na wierzchołku jest wcięta, po bokach zaopatrzona w cztery ostro zakończone klapy zaś od spodu zaokrąglona, osadzona na dziesięciocentymetrowym ogonku liściowym. Liść swoim kształtem przypomina egzotycznego motyla o rozpostartych skrzydłach. Kwiaty bardzo oryginalne, przeważnie pojawią się na dużych, co najmniej kilkuletnich okazach na początku lata. Składają się z trzech zielonych, odstających działek kielicha i sześciu wyprostowanych, żółtych płatków korony. Na szczycie płatki korony są lekko wywinięte na zewnątrz, od środka zaś i u podstawy mają pomarańczowe plamy, tworzące barwną wstęgę. Wnętrze kwiatu wypełniają liczne pręciki oraz słupki osadzone spiralnie na wypukłym dnie kwiatowym. Szyszkowate owocostany rozpadają się po zimie na brązowe skrzydlaki. Drzewo preferuje gleby żyzne, wilgotne, stanowiska słoneczne. Młode egzemplarze mogą byś uszkadzane podczas ostrych zim, starsze rośliny są w pełni wytrzymałe na niskie temperatury. Drzewa rosną zdrowo, są łatwe w uprawie. Tulipanowiec amerykański naturalnie porasta doliny rzek południowo-wschodnich stanów Ameryki Północnej. W 1663 roku, jako jeden z pierwszych gatunków drzewiastych, został sprowadzony z terenów Nowego Świata do Europy, gdzie wzbudził zainteresowanie oryginalnymi kwiatami, przypominającymi wielkością i kształtem kwiaty tulipanów, oraz pięknym ulistnieniem. Obecnie tulipanowiec jest nadal uznawany za jeden z najpiękniejszych gatunków drzew parkowych i alejowych. Doskonale nadają się do sadzenia w rozległych parkach i ogrodach krajobrazowych. Najefektowniej prezentują się nisko ugałęzione okazy sadzone na dużych, zadbanych trawnikach. Drzewa należy sadzić pojedynczo w miejscach wyeksponowany, w pobliżu reprezentacyjnych budynków, nad zbiornikami wodnymi lub wzdłuż szerokich alei. O wyjątkowo cennych walorach dekoracyjnych tulipanowca amerykańskiego świadczy przyznana w 2002 roku nagroda Award of Garden Merit (AGM), nadawana przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze RHS.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste drzewa
forma drzewo
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój drzewiasty rozłożysty
docelowa wysokość powyżej 20
barwa liści (igieł) jasnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pojedyncze
barwa kwiatów żółte
pora kwitnienia czerwiec
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
walory ładne jesienne zabarwienie
ozdobne z kwiatów
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie parki
zieleń publiczna
drzewo alejowe parkowe
soliter (pojedynczo)
nagrody AGM
strefa 6a
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Grzegorz Falkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11859
rośliny
8291
opisów

Ostatni wpis:

2024-10-19
skimia japońska 'Rubella'
19181
zdjęć
9494
roślin w produkcji
399
osób online