Półzimozielone pnącze o żółtym ulistnieniu, dorasta do 3 m wysokości. Tworzy cienkie, wiotkie pędy owijające się wokół napotkanych podpór – gałęzi drzew i krzewów, ażurowych ogrodzeń, drewnianych lub metalowych kratek, albo ścielące się po ziemi. Roślina nie tworzy korzeni przybyszowych ani wąsów czepnych, stąd nie ma zdolności wspinania się po ścianach lub zbyt grubych podporach. Liście są niewielkie, średnicy 3-4 cm, eliptyczne, zielone z charakterystycznym, żółtym unerwieniem przypominającym siateczkę lub koronkę. Niewielkie, żółte kwiaty rozwijają się w czerwcu i lipcu, są mało widoczne na tle żółto-zielonych liści ale wydzielają lekki, przyjemny zapach wabiący owady zapylające.
Roślina o skromnych wymaganiach względem podłoża, dobrze rośnie na większości przeciętnych, umiarkowanie wilgotnych glebach ogrodowych. Na stanowiskach suchych i silnie nasłonecznionych liście mogą być przypalane przez słońce. W ciągu roku przyrasta o około 1 metr, nie wymaga przycinania, ale gdy zbytnio się rozrośnie może być cięta. Odporność na mróz przeciętna, na wschodzie kraju może przemarzać w ostre zimy ale dobrze regeneruje się. W centrum i na zachodzie Polski zimuje zwykle bez problemu.
Wiciokrzew japoński ‘Aureoreticulata’ świetnie sprawdza się do zadarniania i okrywania gleby w ogrodach, parkach oraz zieleni osiedlowej, zwłaszcza miejsc pod koronami drzew i krzewów - rozjaśnia je dzięki żółto unerwionym liściom. Roślinę można także uprawiać w pojemnikach ustawianych na balkonach i tarasach. Odmiana wyselekcjonowana w Japonii w 1860 r.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
