Średniej wielkości drzewo o pokroju piramidalnym. Rośnie szybko osiągając do 8 m wys. i kilku metrów szer. Kwiaty okazałe, jasnożółte, z 6–9 tepali, dł. około 12,5 cm i szer. 5 cm, V-VI. Wydzielają przyjemny, delikatny zapach. Ich barwa, podobnie jak tepali innych odmian pochodzących z krzyżowania magnolii drzewiastej i nagiej, jest cytrynowo- lub kremowożółta. Żółta barwa jest najbardziej intensywna, dopóki pąki są zamknięte. Podczas gorących dni tepale zmieniają barwę na odcień kości słoniowej. Zakwita przed rozwojem liści. Kwiaty pojawiają się przez 3 tygodnie i szeroko się otwierają. Odmiana bardzo odporna na mróz. Stanowisko słoneczne lub lekko cieniste, osłonięte. Wymaga ziemi żyznej, dostatecznie wilgotnej, nie za ciężkiej, zasobnej w próchnicę, przepuszczalnej. Odczyn gleby lekko kwaśny (pH 5-6). Wrażliwa na mechaniczne uszkodzenie korzeni. Nie należy dopuszczać do przeschnięcia podłoża wokół rośliny, szczególne od maja do lipca. Przycinanie pędów jest niewskazane. Zimą należy chronić system korzeniowy poprzez okrywanie. Korzystne jest całoroczne ściółkowanie. W sezonie warto magnolię nawozić, ale nie wolno używać nawozów zawierających wapń. Warto znaleźć dla niej wyeksponowane miejsce w ogrodzie. Polecana do każdego ogrodu. Odmiana wyhodowana w 1956 r. w Ogrodzie Botanicznym w Brooklynie w Nowym Jorku, ale nazwę otrzymała dopiero w 1978 roku na cześć Elizabeth Scholz, dyrektorki ogrodu.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
