Jedna z niewielu magnolii o typowo kolumnowym pokroju, z wyraźnym głównym pniem i regularnymi pędami bocznymi. Rośnie bardzo szybko. Wyrasta do 7 m wys. przy szer. ok. 3 m. Kwiaty duże, purpuroworóżowe, zewnątrz ciemniejsze, wewnątrz niemal białe, wysmukłe, wąskie, w pełni kwitnienia szeroko otwarte, pachnące. Kwitnie obficie przed rozwojem liści, IV-V. Wymaga gleby żyznej, dostatecznie wilgotnej, ale przepuszczalnej, o odczynie lekko kwaśnym (pH 5–6). Źle rośnie na glebach bardzo zwięzłych lub piaszczystych oraz zasadowych, na których często pojawiają się na roślinach wyraźne objawy chlorozy. Należy dla tej odmiany wybierać stanowiska słoneczne, ciepłe, osłonięte od wiatrów. Wymaga okrycia na zimę, zarówno systemu korzeniowego, jak i korony. Wrażliwa na mechaniczne uszkodzenie korzeni. Nie należy dopuszczać do przeschnięcia podłoża wokół rośliny, szczególne od maja do lipca. Przycinanie pędów jest niewskazane. Korzystne jest całoroczne ściółkowanie. W sezonie warto magnolię nawozić, ale nie wolno używać nawozów zawierających wapń. Nadaje się do pojedynczych nasadzeń w ogrodach i jako drzewo alejowe.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
