Niewielkie drzewo o szerokiej, rozłożystej koronie, dorasta do 3-4 m wysokości. Tworzy jasnozielone, owalne liście oraz kielichowate, wzniesione kwiaty. Kwiaty mają 10-15 cm długości, zewnątrz są ciemnopurpurowe i przez wiele lat była uznawana za jedne z najciemniejszych u uprawianych u nas magnolii. Wewnątrz płatki są jasnoróżowe do prawie białych. Pąki kwiatowe przed rozwinięciem są purpurowe, do ciemnoczerwonych lub niemal czarnych. Zakwita dosyć późno w maju, gdy większość innych gatunków i odmian już kończy kwitnienie. Dzięki temu jej kwiaty są mniej narażone na wiosenne przymrozki. Swoje wyraziste, dwubarwne kwiaty prezentuje na tle rozwijających się, soczyście zielonych liści. Kwitnie długo i obficie. Jej kwiaty, w zależności od warunków pogodowych, utrzymują się do połowy czerwca. Liście z czasem ciemnieją, stają się skórzaste i błyszczące. Jesienią, przed opadnięciem, żółkną lub brązowieją. Wymaga gleb żyznych, najlepiej próchnicznych, dostatecznie wilgotnych, ale przepuszczalnych, o lekko kwaśnym odczynie. Jej stanowisko powinno być słoneczne, osłonięte zimą od wiatru. Młode rośliny w pierwszych 2-3 latach po posadzeniu warto zabezpieczać na zimę słomianymi chochołami lub stroiszem, zwłaszcza w chłodniejszych rejonach kraju. Z wiekiem magnolie nabierają większej odporności na mróz i okrywanie w kolejnych latach staje się zbędne. Dzięki szerokiemu pokrojowi, niskiemu ugałęzieniu roślina najpiękniej prezentuje się sadzona jako soliter, w miejscach eksponowanych, w ogrodach przydomowych, osiedlowych oraz w parkach.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
