Kępiasta bylina o bujnym wzroście. Wyrasta do 60 cm, a więc jest prawie dwa razy wyższa od powszechnie znanej kocimiętki Faassena. Tworzy gęste kępy. Łodygi od dołu silnie rozgałęzione. Liście jajowatolancetowate, na krótkich ogonkach, małe, tępe, karbowane lub piłkowane, pomarszczone, owłosione, srebrzystoszare. Kwiaty lawendowoniebieskie, zebrane w okółki tworzące długie nibykłosy. Wabią pszczoły, motyle i trzmiele. Kwitnie długo, od V do IX. Po pierwszej fali kwitnienia dobrze jest kocimiętkę przyciąć, co spowoduje obfite kwitnienie jesienią. Wyróżnia się dużą tolerancją na warunki siedliskowe. Dobrze rośnie na każdej glebie, zwłaszcza w miejscach słonecznych i suchych. Na żyznych glebach rośnie bujniej i może wymagać podpór, inaczej pędy będą wylegać i jej wysokość się obniży. Zapach kocimiętki przyciąga koty, stąd wyłożone, przygniecione pędy nie zawsze są skutkiem ulewy lub zbyt bujnego wzrostu, ale wylegiwania się kotów domowych lub przychodzących od sąsiadów. Polecana do sadzenia na rabatach bylinowych i w dużych grupach jako roślina okrywowa. Może być użyta do tworzenia większych obwódek w ogrodzie regularnym.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
