Paeonia 'Bowl of Beauty'

Piękna i bardzo trwała odmiana piwonii tworząca okazałe kępy wyjątkowo atrakcyjne w czasie kwitnienia. Główną jej ozdobą są duże, dwubarwne kwiaty osadzone na szczytach pędów dorastających do 80 cm wysokości. Dolne liście są podwójnie trójlistkowe. Listki są w zarysie wąskoeliptyczne lub lancetowate, zaostrzone, brzegiem lekko ząbkowane. Różowo-kremowe, miseczkowate kwiaty pojawiają się w czerwcu. Są one zbudowane z szerokich, lilioworóżowych, muszelkowatych płatków korony otaczających jasne wnętrze kwiatu wypełnione wąskimi, kremowożółtymi płatkami pręcikowymi. Ze względu na swoją charakterystyczną budowę roślina jest zaliczana do grupy odmian o kwiatach typu japońskiego. Roślina kwitnie krótko, ale po kwitnieniu zdobi ogród do późnej jesieni bardzo ładnym ulistnieniem. Piwonia należy do bylin łatwych w uprawie, choć dla dobrego wzrostu i obfitego kwitnienia należy jej zapewnić odpowiednie warunki. Przede wszystkim jest rośliną światłolubną, wymaga stanowisk słonecznych, ciepłych, osłoniętych od wiatru. Sadzona na lekko zacienionej rabacie kwitnie nieco dłużej, niż w pełnym nasłonecznieniu. Rośliny preferują gleby głęboko uprawione, bogata w próchnicę, gliniasto-piaszczyste, umiarkowanie wilgotne. W naszych warunkach klimatycznych jest w pełni odporna na mróz i nie wymaga zabezpieczania na zimę. Wskazane jest okrywanie jedynie młodych roślin w pierwszą zimę po posadzeniu. Z uwagi na to, że jest to bylina długowieczna, która na jednym miejscu może rosnąc nawet kilkanaście lat, dlatego należy unikać jej częstego przesadzania. Zabieg przesadzania silnie rozrośniętych kęp piwonii wykonuje się w sierpniu i dopiero wtedy, gdy rośliny zaczynają słabo kwitnąć. Piwonie są odporne na choroby grzybowe, jednak w latach wilgotnych i chłodnych mogą być porażana przez szarą pleśń, zwłaszcza gdy rośliny rosną zbyt gęsto, na mało przewiewnym stanowisku. Wówczas późną jesienią porażone pędy należy ścinać i palić. Piwonia jest uniwersalną rośliną i ma bardzo różnorodne zastosowanie. Efektownie wygląda zarówno w ogrodach przydomowych, ogrodach orientalnych, jak i w parkach miejskich. Dzięki pięknym kwiatom odmianę warto posadzić w grupach na trawnikach, gdzie rośliny utworzą kolorowy szpaler lub żywopłot oddzielający fragment ogrodu. Kwiaty nadają się do ścinania i tworzenia bukietów.

autorzy opisu tekstowego: Małgorzata Kunka; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin	byliny
grupa użytkowa	byliny
forma	bylina
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	kępiasty
docelowa wysokość	od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	pełne pojedyncze
barwa kwiatów	kremowe różowe
pora kwitnienia	czerwiec
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	roślina tolerancyjna
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa próchniczna
walory	ozdobne z kwiatów ozdobne z liści/igieł
zastosowanie	ogrody przydomowe parki zieleń publiczna ogrody orientalne kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) rabaty kwiaty cięte w grupach
nagrody	Award of Garden Merit (AGM) przyznana przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS).
strefa	4

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Małgorzata Kunka Związek Szkółkarzy Polskich