Drzewo o powolnym wzroście, początkowo o stożkowatym, później odwrotniejajowatym pokroju, osiągające po 30 latach 3-4 m wysokości. Drzewa długo zachowuje dolne gałęzie. Pień pokrywa gładka, szarozielona korowina o płytkich spękaniach. Jednoroczne pędy są przykryte grubą warstwą żółtego lub rdzawego kutneru. Szaro lub sinozielone igły są zebrane po pięć w pęczku, mają od 5 do 12 cm długości, na brzegu są delikatnie piłkowane. Igły są gęsto osadzone na gałązkach. W wieku 20-30 lat drzewa zaczynają tworzyć jajowate, 5-8 centymetrowe szyszki. Niedojrzałe szyszki są fioletowe, dojrzałe brązowe, zawierają jadalne nasiona, przysmak wielu gatunków zwierząt, np. orzechówki zwyczajnej, która zbiera nasiona i ukrywa w płytkich, ziemnych schowkach, przyczyniając się do rozprzestrzeniania gatunku. Szyszki opadają w całości i rozsypują się na ziemi w trzecim roku, najczęściej na wiosnę. Zebrane nasiona można wysiewać. Nieliczne odmiany rozmnaża się przez szczepienie na podkładkach z sosny pospolitej. Okazy szczepione rosną szybciej, niż te uzyskane z siewu. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne, ale preferuje gleby żyzne i wilgotne. Duża odporność na silne wiatry, choroby i szkodniki. Gatunek wybitnie światłolubny! Polecana do małych ogrodów, alpinariów oraz sadzenia w miastach ze względu na wysoką tolerancję zanieczyszczeń powietrza. Podobną do niej jest Pinus sibirica (limba syberyjska).
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
