Platycladus orientalis 'Justyna'

biota wschodnia 'Justyna'

synonim łaciński: Platycladus orientalis 'Justynka'

synonim polski: żywotnik wschodni 'Justyna'

pochodzenie: polska odmiana
odkrywca, hodowca (selekcjoner): Bolesław Wituszyński Polska

pokrój: jajowaty

docelowa wysokość: od 2 m do 3 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

ph podłoża: roślina tolerancyjna

Zwarty, wielopędowy, wolno rosnący krzew o jajowatym pokroju, osiągający po 10 latach uprawy około 1 m wysokości. Roślina charakteryzuje się bardzo regularnym, równoległym ułożeniem gałązek, które przypominają ułożenie kartek w stojącej, otwartej książce (potocznie roślinę nazywa się „książkową tują”). Pędy są wzniesione, gałązki wachlarzowato rozgałęzione w jednej płaszczyźnie, ustawione pionowo, pokryte płaskimi, jasnozielonymi łuskami. Ich intensywna barwa utrzymuje się przez cały rok, także w okresie zimy. Na dorosłych egzemplarzach, zwykle dopiero po wielu latach uprawy, mogą pojawić się okrągławe szyszki zbudowane ze sztywnych łusek z charakterystycznie odgiętymi, hakowatymi wyrostkami na wierzchołkach. Szyszki te przed dojrzeniem są ozdobne, zielone, przyciągają uwagę oryginalnym kształtem. Po dojrzeniu brązowieją i wysychają, uwalniając drobne nasiona. Odmiana odporna na mróz, może być sadzona niemal na całym obszarze kraju, za wyjątkiem Suwalszczyzny i rejonów podgórskich, gdzie w ostre zimy młode egzemplarze są narażone na przemarzanie. Na skutek silnych opadów mokrego śniegu gałązki mogą uginać się i łamać, dlatego późną jesienią rośliny warto lekko związać sznurkiem, co zabezpieczy krzewy przed deformacją. Roślina preferuje gleby wapienne, stanowiska ciepłe i słoneczne, jest rośliną o niewielkich wymaganiach pokarmowych i wilgotnościowych, dobrze znosi upały. Rośnie zdrowo i nie jest atakowana przez szkodniki. Nie wymaga cięcia. Nadaje się do tworzenia niewysokich żywopłotów. Najlepiej prezentuje się w ogródkach przydomowych, sadzona na rabatach pomiędzy innymi roślinami iglastymi, oraz na wrzosowiskach, cmentarzach. Pośród gęsto ułożonych pędów chętnie gniazdują ptaki. Odmiana wyselekcjonowana w latach 80 XX wieku przez Bolesława Wituszyńskiego, polskiego ogrodnika i uznanego hodowcę róż.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie polska odmiana
odkrywca, hodowca (selekcjoner): Bolesław Wituszyński Polska
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma krzew
siła wzrostu roślina wolnorosnąca
pokrój jajowaty
docelowa wysokość od 2 m do 3 m
barwa liści (igieł) jasnozielone
zimozieloność liści (igieł) igły zimozielone
owoce zielone
brązowe
szyszki, szyszkojagody
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
gliniasta
walory ciekawy pokrój
ozdobne z liści/igieł
roślina zimozielona
zastosowanie ogrody przydomowe
żywopłot
ogrody skalne
ogrody orientalne
rabaty
w grupach
strefa 6a
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Grzegorz Falkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11859
rośliny
8292
opisów

Ostatni wpis:

2024-12-19
skimia japońska 'Rubella'
19191
zdjęć
9541
roślin w produkcji
170
osób online