Rosa 'Albertine'

Od blisko wieku jedna z najbardziej popularnych i lubianych klasycznych róż pnących pochodzących od róży Wichury (Rosa wichurana), z grupy climber. Pąki kwiatowe, ciemnoróżowokoralowe z łososiowym odcieniem. Kwiaty duże, o średnicy ok. 8 cm, o szalkowatym kształcie i luźno ułożonych licznych, delikatnych i nierównych płatkach, co daje efekt nieregularnej budowy. Barwa kwiatów jest – zasadniczo mocnoróżowe z łososiowym/miedzianym odcieniem, blaknące wraz z przekwitaniem, a w czasie upałów do prawie porcelananoworóżowe. Pachną bardzo intensywnie, odurzająco słodko, wyczuwalnie z odległości kilku metrów. W kwiatostanach znajduje się 3-7 kwiatów. Bardzo obfite kwitnienie rozpoczyna się zwykle pod koniec czerwca i trwa ok. 3 tygodni. Owoce nie zawiązują się, a kwitnienie się nie powtarza. Krótkie pędy z kwiatami rosną wyłącznie na gałązkach ubiegłorocznych i starszych. Kwiaty ładnie prezentują się na tle ciemnozielonego, matowego ulistnienia. Pędy i unerwienie liści mają purpurowe akcenty barwne. Liście utrzymują się do silniejszych mrozów, często marzną na roślinie. Pędy bardzo długie, młode dość cienkie i wiotkie, z odcieniem purpurowym, starsze – grubsze, silniejsze o szarobrunatnej korze. Odmiana rośnie bardzo intensywnie, jest żywotna. W łagodnym klimacie dorasta przy podporze do 4 m, a bez podpory do 2 m wysokości i 4 m szerokości. Krzewy tej odmiany rosną zdrowo, ale w miejscach mało przewiewnych, w wilgotne i chłodne lata, mogą być porażane przez mączniaka prawdziwego, podobnie jak liczne inne róże z tej grupy. Krzewy należy dobrze okrywać na zimę, wysoko kopczykować, a pędy okładać matami słomianymi, a najlepiej zdejmować z podpór i okrywać na podłożu. Takie postępowanie ma na celu ochronę pędów najmłodszych – kwitnących w przyszłym sezonie. Wiosną stosuje się ograniczone cięcie polegające głównie na wycięciu pędów przemarzniętych, chorych, słabych, przycięciu bocznych do grubości ,,ołówka”. Latem po kwitnieniu usuwa się przekwitłe kwiatostany oraz wycina się stare, 3-4 letnie oraz najsłabsze, zagęszczające pędy (niekoniecznie corocznie). Wymagania glebowe przeciętne, nie lubi tylko gleb skrajnie suchych i wilgotnych, a także słabych. Stanowisko powinno być osłonięte, najlepiej w pełni nasłonecznione lub lekko półcieniste. Może rosnąć przy ścianie (nie na północnej lub silnie nagrzewającej się) lub innych podporach - stabilnych, mocnych, dość dużych. Doskonale nadaje się do rozpinania na wszelkiego rodzaju łukach, bramkach, trejażach. Może rosnąć bez podpory, jako soliter lub wspinając się po sąsiadującym murku, pniach drzew itp. Odmiana przeznaczona głównie do uprawy amatorskiej, w ogrodach, w miejscach reprezentacyjnych i wypoczynkowych. Odległość sadzenia przy podporze – minimum 1,0 m.

autorzy opisu tekstowego: Marta Monder; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie	odkrywca, hodowca (selekcjoner): René Barbier Francja; wprowadzenie do handlu: Barbier Frères & Compagnie 1921 Francja
grupa roślin	róże
grupa użytkowa	róże czepne (pnące)
forma	krzew
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	pnącze
docelowa wysokość	od 2 m do 3 m od 3 m do 5 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	pełne półpełne pachnące kwiatostan
barwa kwiatów	łososiowe różowe
pora kwitnienia	czerwiec lipiec
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa
walory	ładne jesienne zabarwienie pachnące kwiaty ozdobne z kwiatów roślina kolczasta lub ciernista
zastosowanie	parki kwiaty cięte w grupach soliter (pojedynczo)
nagrody	Award of Garden Merit (RHS/RNRS) 1993, Award of Eugene Rose Society w 2000
strefa	6b

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Marta Monder Związek Szkółkarzy Polskich