Rosa 'Merkury 2000'

Polska odmiana o charakterze wzrostu kwalifikującej ją do grupy róż okrywowych lub parkowych, ceniona za długotrwałe i obfite kwitnienie, żywotność oraz niewielkie wymagania pielęgnacyjne. Krzewy gęste, rozłożyste, osiągają 0,6–0,8 m wysokości i około 1 m szerokości. Kwiaty intensywnie czerwone, nieco różowiejące wraz z rozwojem a zwłaszcza w czasie upałów, bardzo pełne, rozetowe, regularnie zbudowane, dość płaskie i duże o średnicy około 6 cm, zebrane w duże, silnie rozbudowane kwiatostany głównie na szczytach łukowato przewieszających się pędów, prawie nie pachnące. Roślina kwitnie obficie w drugiej połowie czerwca pokrywając kwiatami większą cześć krzewu, potem powtarza kwitnienie do późnej jesieni. Nowe kwiaty pojawiają się szybko. Bardzo kolczaste, zielone pędy są elastyczne, zwykle długie i niezbyt silnie rozgałęzione. Przewieszają się pod ciężarem kwiatostanów do ziemi. Liście ciemnozielone, średniej wielkości, błyszczące, gęsto pokrywające pędy, utrzymują się długo jesienią, aż do większych mrozów. Rośliny dość odporne na mróz, ale na zimę powinny być jednak ściółkowane grubszą warstwą kory. Rosną przeważnie zdrowo, w wilgotne lata mogą być porażane przez mączniaka prawdziwego. Wiosną cięcie nie jest konieczne, jednak po mroźnych zimach lub co 2-4 lata warto skrócić pędy i odmłodzić nieco krzewy. Po kwitnieniu zazwyczaj nie przycina się kwiatostanów, chyba, że kwiaty są zniszczone przez deszcz i szarą pleśń. Krzewy najlepiej rosną w pełnym słońcu, ale również tolerują częściowe zacienienie. Znajdują zastosowanie jako krzewy okrywowe lub parkowe, zarówno w warunkach miejskich, na większych powierzchniach, rabatach, także pod drzewami o niedużych i ażurowych koronach, ponadto w parkach, większych i małych ogrodach przydomowych, w jednolitych kompozycjach. Można je sadzić wraz z rozmaitymi gatunkami roślin tak jednorocznych, jak i bylin, traw, krzewów liściastych i iglastych, w ogrodach skalnych, na rabatach podwyższonych, murkach, przy schodach i w pojemnikach. Można je uprawiać w formie piennej. Przeciętna gęstość sadzenia to 5-6 szt./m2.

autorzy opisu tekstowego: Marta Monder; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie	polska odmiana odkrywca, hodowca (selekcjoner): Stanisław Żyła Polska; wprowadzenie do handlu: Szkółki J.Z. Byczkowscy 2001/2002
grupa roślin	róże
grupa użytkowa	róże okrywowe róże parkowe
forma	krzew
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	płożący krzewiasty rozłożysty
docelowa wysokość	od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	pełne kwiatostan
barwa kwiatów	czerwone
pora kwitnienia	czerwiec lipiec sierpień wrzesień październik
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa
walory	pachnące kwiaty ozdobne z kwiatów ozdobne z liści/igieł roślina kolczasta lub ciernista
zastosowanie	ogrody przydomowe parki zieleń publiczna roślina okrywowa ogrody skalne rabaty pojemniki, balkony, tarasy suche bukiety w grupach soliter (pojedynczo)
strefa	6a

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Marta Monder Związek Szkółkarzy Polskich