Niewielka, zimozielona krzewinka o ścielących się po ziemi pędach i biało obrzeżonych liściach, znana w uprawie od 1770 roku. Rośnie znacznie wolniej od gatunku, jest kompaktowa, wypiętrza się do 20 cm wysokości i rozrasta się na boki. Cechą charakterystyczną odmiany jest brak kwitnienia. Liście wyraźnie okrągławe, skórzaste, z szeroką, białą, nieregularną obwódką na brzegach oraz nieregularnymi, szarozielonymi plamami na środku. Dobrze rośnie na większości gleb ogrodowych, poza skrajnie suchymi i wilgotnymi, znosi niedobór wody. Preferuje miejsca półcieniste i cieniste. Roślina sadzona na stanowiskach słonecznych może przemarzać w mroźne, bezśnieżne zimy, ale ścięta na wiosnę z łatwością się regeneruje i szybko odrasta. Nadaje się do sadzenia na cienistych rabatach pod koronami drzew, w ogrodach skalnych i pojemnikach.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
