Niska, zimozielona, drewniejąca u nasady krzewinka o ścielących się po ziemi pędach i ciemnozielonych liściach obwiedzionych cienką, białą obwódką. Osiąga do 15-20 cm wysokości, ale rozrasta się szeroko na boki. Tworzy dwa rodzaje pędów. Pędy letnie (płonne) są długie, wiotkie, pełzają po powierzchni gruntu i łatwo się zakorzeniają. W ten sposób rośliny szybko się rozrastają i szczelnie zadarniają teren. Na wiosnę z miejsc, w których rośliny się zakorzeniły, wyrastają pionowo wzniesione, krótsze pędy (płodne, mające około 15 cm) zakończone pąkami kwiatowymi. O dekoracyjności tej odmiany decydują głównie pstre, zimozielone liście o jajowatym kształcie, ułożone naprzeciwlegle na pędach, oraz niebieskie kwiaty. Liście mają do 3,5 cm długości, są skórzaste, błyszczące, całobrzegie, zaostrzone na wierzchołku, ciemnozielone z charakterystyczna cienką, nieregularną, białą obwódką. Pojedyncze, jasnoniebieskie kwiaty o średnicy do 3 cm wyrastają na długich szypułkach z pachwin górnych liści. Składają się z pięciu płatków skośnie uciętych z przodu, zaś w pąku lewostronnie zachodzących na siebie. Kwiaty przypominają małe wiatraczki. Po zapyleniu i zapłodnieniu tworzą się niepozorne owoce (mieszki) wypełnione nasionami. Kwiaty rozwijają się obficie w kwietniu i maju, jeszcze przed rozwojem nowych liści, ale pojedyncze kwiaty pojawiają się przez całe lato, aż do września. Barwinek pospolity najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchniczych i świeżych, ale w zasadzie nie jest wybredny, co do gleby. O wiele istotniejszym czynnikiem, wpływającym na jego wzrost i walory dekoracyjne jest nasłonecznienie. Doskonale nadają się do sadzenia w miejscach półcienistych i cienistych. W pełnym słońcu liście mogą być narażone na uszkodzenia, szczególnie w bezśnieżne zimy. Zaletą rośliny jest tolerancja na suszę, pełna mrozoodporność i bujny wzrost. W przeciwieństwie do innych pstrolistnych odmian barwników rośnie zdrowo i silnie. W sprzyjających warunkach krzewinki szybko się rozrastają, zadarniają powierzchnię gleby, przez co uniemożliwiają wzrost chwastów. Roślina polecana do sadzenia w ogrodach przydomowych oraz zieleni parkowej. Odmiana została wyhodowana w 1986 roku w Stanach Zjednoczonych przez Davida Mc'Kenziego i nazwana na część zaprzyjaźnionego z hodowcą eksperta ogrodniczego Ralpha Shugerta.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
