Strzeliste, zimozielone drzewo iglaste o wąskim, kolumnowym pokroju i zwisających pędach. W przeciwieństwie do wielu innych odmian płaczących iglaków, zachowuje prosty przewodnik. Zwisające gałęzie układają się symetrycznie wokół pnia i dość ściśle do niego przylegają. Dolne konary często ścielą się po ziemi. Sylwetka tego drzewa jest elegancka i wysmukła. Nawet jako dorosłe drzewo jest stosunkowo wąskie. Po dziesięciu latach osiąga 2-3 m wysokości i 0,5-1 m szerokości. Dorosła roślina dorasta do 12 m wysokości. Igły niebieskawozielone, równomiernie nastroszone na górnej stronie i wykrzywione ku przodowi. Szyszki małe, jasnobrązowe. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym, umiarkowanie wilgotnym lub suchym, na żyznej ogrodowej glebie. Toleruje surowy klimat. Strefa mrozoodporności 5b. Roślina wybitnie soliterowa, wymagająca eksponowanego miejsca, polecana do ogrodów przydomowych i parków.
Odmianę zauważył amerykański kolekcjoner i szkółkarz Jean Iseli (Boring, Oregon, USA ) w 1982 w Morton Arboretum w Illinois, w którym rosła od 1958 roku. Oryginalny egzemplarz znalazł się tam rozmnożony przez szkółkę D. Hill ze stanu Ontario, z występującej w środowisku naturalnym rośliny (obok Guelph, Ontario, USA). Niektóre źródła podają, że odmiana znalazła się w USA przed 1867 rokiem i pochodzi z Wersalu we Francji.
opracowano na podstawie ankiety Konkursu Roślin - Nowości 2009; zgłaszający: Szkółka Krzewów Ozdobnych Jolanta i Jan Nowaczyk
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
