Larix decidua 'Fastigiata'

modrzew europejski 'Fastigiata'

pokrój: drzewiasty wyprostowany

docelowa wysokość: od 10 m do 15 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

wilgotność: podłoże wilgotne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

Stara odmiana modrzewia europejskiego charakteryzująca się wąskim, kolumnowym pokrojem. Tworzy wyraźny, prosty przewodnik oraz wzniesione, strzeliste pędy ułożone skośnie lub równolegle do osi drzewa. Nazwa często stosowana jako zbiorowa dla drzew modrzewi charakteryzujących się wąskim pokrojem. Na świecie rozróżnia się kilka typów o mniej lub bardziej kolumnowym pokroju, z których pobierane są zrazy do szczepienia, co tłumaczy dosyć spore różnice pokrojowe poszczególnych selektów w obrębie odmiany. Wiosną pojawiają się jasnozielone, delikatne, niekłujące igły, które latem są ciemnozielonej, a jesienią przebarwiają się na żółtobrązowy kolor i opadają. Szpilki na krótkopędach wyrastają pęczkami (w pęczku jest od 20 do 40 igieł), zaś na długopędach pojedynczo i są ułożone skrętolegle. Przyrost roczny około 30 cm. Drzewo po 10 latach uprawy dorasta do około 4-5 m wysokości, przy docelowej wysokości to około 10 m. Modrzew jest drzewem jednopiennym, tj. na jednym osobników występują zarówno kwiaty męskie jaki i żeńskie. Kwiaty rozwijają się na krótkopędach wczesną wiosną. Szyszki żeńskie są sterczące, różowoczerwone, później zielenieją, męskie są bardzo małe, żółte i umieszczone pod spodem gałązek. Tak jak inne drzewa nagonasienne modrzew jest rośliną wiatropylną. Dojrzałe szyszki są brązowe, jajowate lub owalne, mają od 2 do 4 cm długości i około 2 cm średnicy, są wzniesione do góry. Drzewo preferuje przeciętną glebę ogrodową o odczynie kwaśnym, przepuszczalną ale o umiarkowanej wilgotności. Stanowisko słoneczne. Odmiana odporna na mróz. Dzięki gęstej i wąskiej koronie z powodzeniem może być sadzona w parkach oraz ogrodach, pojedynczo lub w grupach. Polecana na wysokie szpalery oraz do tworzenia osłon przeciwwiatrowych. Pierwszy opis odmiany pochodzi ze szkółki Sénéclauze we Francji z 1868 roku, jednak już w 1833 roku była odnotowana w polskiej szkółce w Niedźwiedziu.

autorzy opisu tekstowego: Tomasz Dymny; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie pierwsza publikacja: szkółka Sénéclauze we Francji 1868
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma drzewo
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój drzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość od 10 m do 15 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
jasnozielone
zimozieloność liści (igieł) igły opadające na zimę
owoce brązowe
czerwone
szyszki, szyszkojagody
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
stanowisko półcieniste
wilgotność podłoże wilgotne
podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
odczyn kwaśny
rodzaj gleby próchniczna
przeciętna ogrodowa
piaszczysta
walory ozdobne z liści/igieł
ozdobne szyszki/szyszkojagody
ozdobne pędy
odporność na zanieczyszczenia
ładne jesienne zabarwienie
ciekawy pokrój
zastosowanie soliter (pojedynczo)
w grupach
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
szpaler
drzewo alejowe parkowe
zadrzewienia krajobrazowe
parki
ogrody przydomowe
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Tomasz Dymny Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11859
rośliny
8291
opisów

Ostatni wpis:

2024-10-19
skimia japońska 'Rubella'
19181
zdjęć
9494
roślin w produkcji
1175
osób online