Atrakcyjna odmiana pluskwicy o efektownej barwie kwiatów i liści. Tworzy zwarte, okazałe kępy średnicy 60-90 cm z dużych, podwójnie lub potrójnie pierzastosiecznych, długoogonkowych liści w niezwykle efektownej, purpurowobrązowej kolorystyce. Są one złożone z szerokich, jajowatych, 3-5 klapowych listków o nierówno i podwójnie piłkowanym brzegu. Kolorowe liście tworzą ciekawy kontrast z rozwijającymi się na przełomie lata i jesieni (sierpień- październik) drobnymi, puszystymi kwiatami w odcieniach jasnego różu. Kwiaty złożone są głównie z licznych pręcików o długich (5-10 mm) nitkach i niepozornych, bladoróżowych, kubeczkowatych płatkach korony z nektarnikami (działki kielicha zwykle po rozwinięciu kwiatów odpadają). Oryginalne, puszyste kwiaty zebrane są w gęste, cylindryczne grona na wierzchołkach długich (150-180 cm), sztywnych pędów kwiatowych. Rozwijają się stopniowo ku wierzchołkowi kwiatostanu, tworząc kształt wysmukłej świecy (stąd inna nazwa świecznica). Kwiaty są wspaniałym źródłem pyłku i nektaru dla owadów. Ich intensywny zapach przyciąga różne gatunki owadów, w tym motyle i pszczoły. Do uprawy świecznicy najlepsze są miejsca częściowo ocienione, osłonięte w południe przez drzewa lub parkany, a oświetlone rano i po południu. Odmianę można sadzić także w pełnym słońcu lub głębokim cieniu. W miejscach silniej nasłonecznionych kolorowe liście zachowują intensywniejsze barwy, unikać należy jednak gorących, południowych stanowisk, na których intensywne promieniowanie słoneczne może uszkadzać blaszki liściowe. W cieniu, zwłaszcza na zbyt suchym podłożu, rośliny znacznie słabiej kwitną. Preferują dość żyzne, wilgotne, dobrze zdrenowane gleby bogate w próchnicę. W okresie suszy rośliny wymagają podlewania. W miejscach silnie nasłonecznionych podłoże należy ściółkować grubą warstwą kory lub torfu. Wiosną przycinamy zaschnięte kwiatostany i liście, można też w tym czasie podzielić starsze, słabiej kwitnące egzemplarze. Dzielimy je na duże fragmenty z kilkoma pąkami. Odmiana w pełni mrozoodporna, cenna ze względu na późne kwitnienie i możliwość uprawy w cienistych zakątkach ogrodu. Pasuje zwłaszcza do ogrodów nieformalnych o charakterze naturalistycznym i wiejskim. Doskonała do sadzenia pomiędzy drzewami i wysokimi krzewami a także na obrzeżach lekko ocienionych rabat z innymi, wysokimi bylinami i krzewami. Tworzy efektowne kompozycje z kwitnącymi w tym okresie tojadami, zawilcami japońskimi, parzydłem leśnym, paprociami, funkiami rudbekiami, pysznogłówkami i dzielżanami. Ładnie wygląda sadzona pojedynczo, jako pionowy, architektoniczny akcent ogrodu. Przypominające świece jasnoróżowe, puszyste kwiatostany wspaniale wyglądają na tle żywopłotów, północnych ścian budynków i parkanów. Efektownie wybarwione liście są ciekawym tłem dla innych gatunków (jednak w ciągu lata ich kolorystyka jest mniej intensywna). Dobra roślina okrywowa w półcieniu. Oryginalną ozdobą zimowego ogrodu są pokryte szronem lub przyprószone śniegiem wysmukłe nasienniki.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
