Hydrangea quercifolia 'Alice'
hortensja dębolistna 'Alice'
pokrój: krzewiasty rozłożysty
docelowa wysokość: od 2 m do 3 m
nasłonecznienie: stanowisko słoneczne
nasłonecznienie: stanowisko półcieniste
wilgotność: podłoże wilgotne
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
Oryginalna, niezwykle żywotna siewka, jedna z największych wśród odmian hortensji dębolistnej, wyselekcjonowana w 1989 roku na Wydziale Ogrodniczym University of Georgia, przez dr. Michaela Dirra. Nazwa odmiany upamiętnia Alice Richards, absolwentkę tej uczelni. Siostrzaną odmianą, tego samego pochodzenia, jest ’Alison’, która ma kwiatostany nieco mniejsze i bardziej wzniesione. Krzew odmiany ꞌAliceꞌ rośnie intensywnie, silniej od innych odmian H. quercifolia i dorasta do 2,5–3,5 m średnicy, a w USA nawet do 4,5 m. Ma ładne ulistnienie, szczególnie jesienią i dość mocne, wyprostowane, rdzawobrązowe pędy, dekoracyjne zimą. Liście są duże, głęboko klapowane, z wierzchu ciemnozielone, matowe, spodem gęsto pokryte jasnoszarymi włoskami, jesienią przebarwiają się intensywnie na głęboką czerwień, z bordowym i fioletowym odcieniem, na zimę opadają. Kwitnienie rozpoczyna się dość późno, ale jest obfite i trwa od lipca do września. Kwiatostany, wydłużone, stożkowate wiechy, są dość liczne i bardzo duże, do 25–35 cm długości, przy szerokości 10–20 cm. Złożone są z dużej liczby niepozornych kwiatów płodnych, które najpierw są białawe z odcieniem bladozielonym, a dojrzałe ciemnozielone. Otaczają je kwiaty sterylne – dość duże i efektowne, gęsto osadzone na długich szypułkach, złożone są z 4(5) kremowobiałych działek (płatków), zmieniających barwę w miarę dojrzewania, najpierw na jasnoróżową, a w końcu lata na ciemnoróżową do purpurowoczerwonej. Pod ciężarem dużych kwiatostanów pędy nieco się wyginają, ale nie wymagają podwiązywania. Odmiana należy do łatwych w uprawie, rzadko porażana jest przez choroby i szkodniki i uznawana jest za dostatecznie mrozoodporną (strefa 6b). Rośliny preferują stanowiska półcieniste, ale dobrze znoszą także duże nasłonecznienie. Lubią gleby przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne, tolerują podłoża lekko kwaśne do obojętnych (pH 6,5–7,3). Cięcie pędów nie jest wskazane, usuwa się jedynie stare kwiatostany, jesienią po kwitnieniu lub wczesną wiosną. Odmiana nadaje się do dużych ogrodów i parków naturalistycznych, do sadzenia jako soliter w miejscach wyeksponowanych, na szpalery lub żywopłoty. Dobrze komponuje się na obrzeżach dużych grup drzew, szczególnie iglastych. Barwne, jesienne liście są też dobrym kontrastem dla dębów i sosen, z którymi to gatunkami hortensja dębolistna rośnie w naturze. Kwiatostany nadają się na świeże i suche kompozycje.
pochodzenie | odkrywca, hodowca (selekcjoner): dr Michael A. Dirr / University of Georgia Research Foundation, Athens USA; wprowadzenie do handlu: McCorkle Nurseries, Inc., Dearing 1990 USA, Georgia |
grupa roślin | liściaste |
grupa użytkowa | liściaste krzewy |
forma | krzew |
siła wzrostu | roślina szybkorosnąca |
pokrój | krzewiasty rozłożysty |
docelowa wysokość | od 2 m do 3 m |
barwa liści (igieł) | ciemnozielone |
zimozieloność liści (igieł) | liście opadające na zimę |
rodzaj kwiatów | kwiatostan |
barwa kwiatów | różowe purpurowe białe |
pora kwitnienia | wrzesień sierpień lipiec |
nasłonecznienie | stanowisko słoneczne stanowisko półcieniste |
wilgotność | podłoże wilgotne podłoże umiarkowanie wilgotne |
ph podłoża | odczyn lekko kwaśny do obojętnego |
rodzaj gleby | próchniczna przeciętna ogrodowa |
walory | ozdobne z liści/igieł ozdobne z kwiatów ozdobna kora ładne jesienne zabarwienie |
zastosowanie | soliter (pojedynczo) w grupach suche bukiety kwiaty cięte rabaty kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) żywopłot szpaler parki ogrody przydomowe |
strefa | 6b |
STREFA | Temp. minimalne |
5B | -26°C / -23°C |
6a | -23°C / -21°C |
6b | -20°C / -18°C |
7a | -18°C / -15°C |
7b | -15°C / -12°C |