Calamagrostis ×acutiflora 'Overdam'

trzcinnik ostrokwiatowy 'Overdam'

pokrój: kępiasty

docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

ph podłoża: roślina tolerancyjna

zastosowanie: zieleń publiczna

Wieloletnia trawa tworzącą wolno rozrastające się kępy o średnicy do 60 cm. Bylina o wyjątkowo długim okresie atrakcyjności, z trzema momentami „szczytowymi”, w których przyciąga uwagę swoja naturalną urodą. Pierwszym takim momentem jest wczesna wiosna, gdy po ścięciu zeszłorocznych, zaschniętych źdźbeł z ziemi wyrastają soczyście zielone, młode liście, łukowato wyginające się od środka na wszystkie strony. Równowąskie, zielone blaszki liściowe są na brzegu ozdobione wyraźnym, bladożółtym marginesem. Liście mają od 40 do 90 cm długości i około 1 cm szerokości. Żółty margines jest najlepiej widoczny właśnie wiosną, później blaknie i staje się biały. Wczesnym latem spośród liści wyłaniają się wąskie, wiechowate kwiatostany dorastające do około 1 m wysokości. Kwitnienie to drugi moment, w czasie którego rośliny zwracają na sobie uwagę. Początkowo wiechy są szerokie, ażurowe, purpurowe, w miarę dojrzewania zmieniają kolor na szaroróżowy, a następnie słomkowy, stają się skupione i wąskie. Kwiatostany tworzą się od czerwca do sierpnia, jednak pozostają ozdobne także jesienią i niemal przez całą zimę. Kępy trzcinnika ponownie zyskują na atrakcyjności późną jesienią, gdy większość roślin w ogrodzie wejdzie już w okres spoczynku, z drzew spadną ostatnie liście, a na zaschniętych źdźbłach i liściach pojawią się kryształki szronu. Rośliny warto pozostawić w tym stanie do wiosny, oprószone śniegiem będą ciekawym elementem zimowej odsłony ogrodu. Trzcinnik należy do roślin łatwych w uprawie, niemal o minimalnych wymaganiach glebowych. Dobrze rośnie na większości przeciętnych gleb ogrodowych, z wyjątkiem bardzo jałowych i suchych oraz skrajnie wilgotnych. Do prawidłowego rozwoju potrzebuje pełnego nasłonecznienia. Jest to gatunek w pełni mrozoodporny, nie wymaga okrywania na zimę. Prace pielęgnacyjne ograniczają się do usuwania zeszłorocznych, zaschniętych źdźbeł wczesną wiosną, przed wznowieniem wzrostu. Rośliny tniemy nisko przy ziemi. Co kilka lat słabiej rosnące kępy warto wykopać, podzielić i posadzić na nowych miejscach. Dzięki temu rośliny się odmłodzą, zregenerują i będą bujnie rosły przez kolejne sezony.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu roślina szybkorosnąca
pokrój kępiasty
docelowa wysokość od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł) wielobarwne, pstre lub obrzeżone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
barwa kwiatów purpurowe
różowe
pora kwitnienia czerwiec
lipiec
sierpień
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
gliniasta
walory ciekawy pokrój
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zieleń publiczna
ogrody wrzosowiskowe
ogrody orientalne
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
rabaty
pojemniki, balkony, tarasy
suche bukiety
w grupach
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Grzegorz Falkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11859
rośliny
8291
opisów

Ostatni wpis:

2024-10-19
skimia japońska 'Rubella'
19181
zdjęć
9494
roślin w produkcji
195
osób online