Kępiasta bylina o ozdobnych, ciemnoczerwonych kwiatach i dekoracyjnych liściach, dorastająca do 50-60 cm wysokości. Roślina tworzy zgrubiałe korzenie zwane marchwiastymi. Łodygi wyrastają wczesną wiosną z ukrytych pod ziemią pąków. Liście są głęboko powcinane i podzielone na liczne segmenty. Listki są wąskoeliptyczne, od góry ciemnozielone, od spodu jaśniejsze. Kwiaty rozwijają się z kulistych pąków w drugiej połowie maja, są wiśniowe, pełne, średnicy 12-13 cm. Zewnętrzne płatki są większe, muszelkowate, lekko pofalowane, wewnętrzne płatki są węższe, drobniejsze i bardziej powcinane. Po kwitnieniu roślina pozostaje ozdobna z liści aż do końca sezonu wegetacyjnego. Bylina nietrudna w uprawie. Najlepiej rośnie na glebach piaszczysto-gliniastych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, osłoniętych od wiatru. Sadzona w lekkim półcieniu kwitnie dłużej. Roślina odporna na mróz, długowieczna, nie lubi częstego przesadzania, sadzona zbyt głęboko może nie kwitnąć. Stara odmiana, uprawiana najprawdopodobniej już w XVII wieku, polecana do sadzenia na rabatach bylinowych w ogrodach przydomowych, doskonale nadaje się do tworzenia kompozycji w stylu angielskim lub rustykalnym. Kwiaty można ścinać i wstawiać do wazonu.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
