Calluna vulgaris 'Darkness'

Hamamelis ×intermedia 'Jelena'

oczar pośredni 'Jelena'

Sporych rozmiarów krzew o lejkowatym kształcie, często z asymetryczną koroną. Dorasta do 4 m wys. Liście ciemnozielone, jesienią pomarańczowe i czerwone. Kwiaty miedzianożółte do pomarańczowych, z frędzelkowatymi płatkami, kwitnące o niezwykłej porze, od XII do II. Preferuje stanowisko osłonięte od wiatru. Młode rośliny wymagają okrywania.

Chamaecyparis obtusa 'Lucas'

cyprysik tępołuskowy 'Lucas'

Wolno rosnąca odmiana cyprysika o półkolistym pokroju i nieregularnych, delikatnych rozgałęzieniach. Dorasta w wieku 10 lat do ok. 1-1,2 m wys. Gałązki wachlarzowate. Igły cytrynowożółte na stanowiskach słonecznych, żółte do jasno zielonych w półcieniu. Wymaga żyznych i wilgotnych gleb. Polecany do małych ogrodów, ogrodów japońskich, do sadzenia pojedynczo.

Sciadopitys verticillata

sośnica japońska

Zimozielone drzewo o wyjątkowo oryginalnym ulistnieniu – grubych igłach zwracających uwagę głęboką, ciemnozieloną barwą oraz charakterystycznym, piętrowym ułożeniem na pędach. Gatunek endemiczny, występujący naturalnie w Japonii na wyspach Honsiu (południowa część), Sikoku i Kiusiu, gdzie osiąga imponujące rozmiary 30-40 m wysokości. Do Europy sprowadzony w 1861. Tworzy wyraźny pień przewodni, od którego odchodzą liczne, wzniesione gałęzie boczne. Drzewo przyjmuje formę regularnego stożka, u starszych egzemplarzy korona staje się bardziej cylindryczna. Rośnie powoli, osiągając po 10 latach uprawy około 1 m wysokości. Młode pędy są pokryte cienką korą w słomkowym kolorze, która na pniu i starszych gałęziach brązowieje, grubieje i z wiekiem łuszczy się. Wytwarza dwa rodzaje igieł – niepozorne, drobne, łuskowate, brązowe, ściśle przylegające do gałęzi oraz ozdobne, soczyście ciemnozielone igły długości do 15 cm, grube, błyszczące, zebrane po 20-30 w parasolowatych okółkach na szczytach pędów. Ze względu na osobliwe ułożenie igieł angielska nazwa rośliny to „umbrella pine”. Igły są zrośnięte po dwie, są miłe w dotyku (nie kłują). Co ciekawe pod względem budowy anatomicznej bardziej przypominają pędy, niż liście. Sośnica japońska jest gatunkiem rozdzielnopłciowym jednopiennym. Jajowate, szarobrązowe szyszki dojrzewają w drugim roku po kwitnieniu, osiągają 10 cm długości i 5 cm średnicy. W krajowej literaturze dendrologicznej gatunek ten opisywany jest jako wymagający, trudny w uprawie w naszych warunkach klimatycznych, wrażliwy na mróz. Niemniej obserwacje z ostatnich 20-30 lat pozwalają wyciągać nieco odmienne wnioski - sośnica japońska całkiem dobrze sprawdza się w uprawie nie tylko w najcieplejszych regionach Polski, na Dolnym Śląsku i Pomorzu Zachodnim, ale też na zachodzie i w centrum kraju. Dzięki szkółkom i centrom ogrodniczym, oferującym kompaktowe odmiany o niedużych rozmiarach i wolnym tempie wzrostu, gatunek ten powoli zyskuje na popularności. Preferują gleby żyzne, wilgotne, o kwaśnym odczynie, stanowiska półcieniste lub lekko ocienione. Na wschodzie kraju rośliny można uprawiać w pojemnikach, które na zimę przenosi się do widnych, nieogrzewanych pomieszczeń. Drzewo zaliczane do tzw. biżuterii ogrodowej – grupy gatunków i odmian roślin stosowanych w niewielkiej liczbie, w miejscach eksponowanych, służących wzbogaceniu kompozycji ogrodowych o element skupiający uwagę. Jest to jeden z najciekawszych gatunków iglastych, ciekawostka dendrologiczna oraz roślina kolekcjonerska, która pomimo teoretycznie niepełnej odporności mrozowej dosyć dobrze sprawdza się w naszym klimacie i z pewnością zasługuje na szerszą popularyzację i upowszechnienie..

Clematis mandschurica

powojnik mandżurski

Bylina o wiotkich, pokładających się pędach, niebieskawozielonych liściach i drobnych białych kwiatach zebranych w obfite kwiatostany. Naturalnie występuje w Mongolii, południowo-wschodniej Rosji, północno-wschodnich Chinach oraz w Korei. Powojnik ten rośne szybko, jest łatwy w uprawie, zdrowy i bardzo odporny na mróz. Prowadzony przy podporach dorasta do 1,5-2 m wysokości. Liście są złożone, pierzaste, osadzone na sztywnych ogonkach liściowych, które nie wykazują zdolności do owijania się wokół napotkanych podpór, dlatego roślina sama się nie wspina. Od lipca do września cała roślina jest obsypana drobnymi, białymi kwiatami przypominającymi gwiazdki. Kwiaty mają do 2 cm średnicy, są zbudowane z 4 długich, lancetowatych działek otaczających liczne, kremowoseledynowe pręciki. Kwiaty wydzielają przyjemny zapach. Na zimę pędy i liście zasychają. Wiosną trzeba je obciąć, aby zrobić miejsce wyrastającym z ziemi młodym pędom. Roślina nie ma specjalnych wymagań glebowych. Dobrze rośnie na większości przeciętnych, umiarkowanie wilgotnych gleb ogrodowych o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego. Preferuje stanowiska słoneczne, ale może też rosnąć w półcieniu, na wystawie wschodniej lub zachodniej. Nadaje się do sadzenia między krzewami lub pnączami o ciemnych liściach lub kwiatach, rozświetlając kompozycje i dodając im lekkości oraz przy różnego rodzaju podporach. Roślina pozostawiona bez podpór płoży się po ziemi. Ładnie przeplata się z innymi roślinami.