Ajuga tenorii PRINCESS NADIA 'Piotrek01'

Pinus thunbergii 'Ogon'

sosna Thunberga 'Ogon'

Szybkorosnące drzewo iglaste o interesującym zabarwieniu igieł. Pokrój początkowo luźny, nieregularny, z bocznymi gałęziami rozpostartymi szeroko. Z czasem drzewo zagęszcza się, tworząc bardziej regularny stożek. Roczne przyrosty 15-20 cm, po 10 latach dorasta do 1,5 m wys. Docelowa wysokość 10-15 m. Sosna dwuigielna, igły stosunkowo długie, sztywne, wiosną zielone. Latem i jesienią zaczynają się przebarwiać na żółto, aby osiągnąć intensywny złoty kolor zimą („ogon” po japońsku oznacza złoto). Atrakcyjniejsze są starsze egzemplarze. Musi rosnąć w pełnym słońcu, aby się ładnie wybarwić. Może rosnąć na każdych glebach, za wyjątkiem całkowicie nieprzepuszczalnych. Jest to jedna z najbardziej mrozoodpornych odmian sosny Thunberga. Strefa mrozoodporności 5b. Doskonale znosi cięcie i formowanie. Bardzo łatwo można nadać jej orientalny wygląd – „dużego bonsai”. Nadaje się do małych ogrodów, parków, do sadzenia pojedynczo w eksponowanym miejscu. Odmiana została wyselekcjonowana w Japonii, jednak jej dokładne pochodzenie nie jest znane. opracowano na podstawie ankiety Konkursu Roślin - Nowości 2009; zgłaszający: Szkółka Krzewów Ozdobnych Jolanta i Jan Nowaczyk

Berberis verruculosa

berberys brodawkowaty

Zimozielony, wolnorosnący krzew o ostrych cierniach. Dorasta do 1-1,5 m. Liście skórzaste, błyszczące, ciemnozielone. Kwiaty złocistożółte, pojedyncze, V-VI. Może rosnąć w słońcu i w cieniu. Toleruje wszystkie normalne uprawne gleby. Znosi niskie temperatury, lecz wymaga zacienionych zimą stanowisk. Jedna z odporniejszych roślin zachowujących liście zimą, polecana do ogrodów przydomowych.

Symphoricarpos orbiculatus 'Foliis Variegatis'

śnieguliczka koralowa 'Foliis Variegatis'

Mały, zwarty krzew o zaokrąglonym pokroju i interesującym zabarwieniu liści. Dorasta do 1-1,5 m wys. Pędy dekoracyjne, łukowato wygięte lub prawie płasko ułożone, cienkie, młode gęsto omszone. Liście eliptyczne, 1,5-3,5 cm dł., omszone, regularnie, dwustronnie rozłożone na pędach, ciemnozielone, intensywnie żółto nakrapiane i zazwyczaj z żółtym marginesem. Odmiana nie zawiązuje kwiatów. Dość dobrze znosi cięcie i zagęszcza się. Pojawiające się czasami pędy rewersyjne z zielonymi liśćmi należy regularnie usuwać, a co jakiś czas odmłodzić cały krzew poprzez krótkie przycięcie wszystkich pędów. Gatunek mniej wytrzymały na mrozy, suszę, ale bardziej wymagający, niż śnieguliczka biała, na stanowiska słoneczne i cieniste. Polecana na żywopłoty i do zestawień kolorystycznych w większych ogrodach i zieleni osiedlowej.

Bergenia 'Schneekönigin'

bergenia 'Schneekönigin'

Łatwa w uprawie bylina, ozdobna z dużych, skórzastych, zimozielonych liści oraz białych kwiatów. Blaszki liściowe okrągłe, mięsiste, połyskujące, u nasady sercowate. Jesienią liście przybierają atrakcyjne, czerwonawe zabarwienie. Wiosną spomiędzy liści wyłaniają się silne pędy kwiatostanowe, osiągające wysokość 40-50 cm, w części wierzchołkowej rozgałęzione, z gęsto osadzonymi, czysto białymi, dzwoneczkowatymi kwiatami. Początek kwitnienia przypada na koniec kwietnia. Odmiana długowieczna, trwała, zdrowa, odporna na mróz, suszę, zanieczyszczenie powietrza. Najlepiej rośnie na glebach przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych, zarówno na stanowiskach słonecznych, jak i cienistych. W cieniu kwitnie mniej obficie, ale tworzy większe blaszki liściowe. Nadaje się do sadzenia w mieszanych zestawieniach z krzewami liściastymi i karłowymi roślinami iglastymi. Dobrze zadarnia i zakrywa teren pod koronami drzew. Odmiana polecana na rabaty miejskie i parkowe. Efektownie prezentuje się w towarzystwie paproci, ozdobnych traw, irysów syberyjskich. Warto wykorzystać ją w zestawieniach z innymi odmianami o różowej lub czerwonej barwie kwiatów. Zarówno liście jak i kwiaty nadają się do robienia niewielkich bukietów.