Acer palmatum 'Emerald Lace'

Echinacea angustifolia

jeżówka wąskolistna

Bylina o sztywnych, wyprostowanych, słabo rozgałęzionych pędach, wysokości do 150 cm. Pędy oraz liście owłosione. Liście wąskolancetowate, całobrzegie. Pędy zakończone koszyczkami kwiatowymi z kolczastym, brązowym, spiczastym środkiem. Płatki kwiatów jasnopurpurowoczerwone do różowych, długie, zwisające do dołu., od VIII do IX. Wymaga gleby żyznej, niezbyt suchej. Usuwanie przekwitłych koszyczków przedłuża kwitnienie. Do sadzenia na rabatach pojedynczo lub 2-3 w grupie. Liczba roślin na 1 m2 - 7.

Hemerocallis 'Chopin'

liliowiec 'Chopin'

Polska odmiana o dużych, złocistożółtych kwiatach. Jej nazwa upamiętnia najsłynniejszego polskiego kompozytora Fryderyka Chopina. Bylina o krótkich kłączach i bulwkowato zgrubiałych korzeniach. Tworzy kępy zielonych, równowąskich, łukowato wygiętych liści, dorasta do 0,5 m wysokości. Na pojawiających się w czerwcu nagich i sztywnych łodygach (do 80 cm wysokości) tworzą się okazałe pąki kwiatowe, z których na początku lipca rozwijają się złociste kwiaty z żółtozieloną gardzielą. Kwiaty są pojedyncze, lejkowate, zbudowane z 6 szerokich działek ułożonych w 2 okółkach, otaczających żółty słupek i żółte pręciki. Wewnętrzne płatki są szersze i mają lekko pofalowane brzegi. Rozwinięte kwiaty żyją zaledwie jeden dzień, ale ze względu na dużą liczbę pąków i sukcesywne ich otwieranie się kwitnienie trwa około 3 tygodni. Po zakończeniu kwitnienia rośliny pozostają ozdobne z liści aż do późnej jesieni. Roślina łatwa w uprawie. Mimo, że lubi podłoża żyzne i przepuszczalne, to całkiem dobrze rośnie na większości przeciętnych gleb ogrodowych, na stanowiskach słonecznych (polecane) i półcienistych. Bez szkody znosi krótkotrwałe okresy suszy, jest w pełni mrozoodporna. Roślina polecana do sadzenia na rabatach bylinowych, w dużych grupach na trawnikach, w ogrodach naturalistycznych. Odmiana uzyskana w 1980 r. przez uznanego polskiego hodowcę liliowców i powojników, zakonnika jezuitę Stefana Franczaka.

Stachys grandiflora 'Superba'

czyściec wielkokwiatowy 'Superba'

Kępiasta, rabatowa bylina o dość dużych, purpurowych kwiatach. Szybko rozrasta się w gęste kępy. Łodygi silne, wzniesione, nierozgałęzione, rzadko lub gęściej owłosione, wysokości 30-50 cm. Liście szerokojajowate, tępe, równomiernie karbowane, o sercowatej nasadzie, ogonkowe, pomarszczone i szorstko owłosione. Liście odziomkowe zwykle długoogonkowe, górne liście łodygowe siedzące. W czerwcu na wierzchołkach pędów wyrastają kwiatostany, górą zbite, dołem przerywane. Kwiaty zebrane są w nibyokółki, po 10-15, purpuroworóżowe, wargowe, długości do 3 cm, o symetrii dwubocznej. Czyściec nie ma specjalnych wymagań glebowych, dobrze rośnie w przeciętnych warunkach ogrodowych w pełnym słońcu i w półcieniu. Roślina mrozoodporna. Jest cennym uzupełnieniem półcienistych rabat. Wprowadzany może być do runa cienistych ogrodów i parków. Zwykle sadzi się 5-7 roślin na 1 m2.

Juniperus squamata 'Holger'

jałowiec łuskowaty 'Holger'

Powoli rosnący, iglasty krzew okrywowy o płaskim pokroju, stalowoniebieskim ulistnieniu i żółtych młodych przyrostach. Rośnie umiarkowanie szybko, po 10 latach uprawy osiąga 0,5 m wysokości i 1 m średnicy. Tworzy sztywne, lekko wzniesione, rozpościerające się szeroko na boki pędy. Ulistnienie w postaci igieł. Igły na starszych pędach i gałązkach są srebrzystoniebieskie, na młodych przyrostach złocistożółte. Kora na drewniejących pędach i gałązkach przyjmuje atrakcyjne, brązowe zabarwienie. Krzew o bardzo małych wymaganiach, w pełni mrozoodporny. Dobrze rośnie na wszystkich glebach lekkich i przepuszczalnych, również na tych o niskiej zawartości składników pokarmowych, a nawet jałowych. Wymaga pełnego nasłonecznienia. Charakteryzuje się wysoką odpornością na suszę i zanieczyszczenie powietrza. Polecany do sadzenia jako roślina okrywowa w ogrodach przydomowych oraz zieleni miejskiej, osiedlowej, na działkach, cmentarzach, w ogrodach skalnych. Odmiana uzyskana przez Holgera Jensena w Szwecji w 1946 r. w wyniku krzyżowania jałowca łuskowatego z jałowcem Pfitzera ‘Pfitzeriana Aurea’. W 1993 r. wyróżniona przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze RHS nagrodą Award of Garden Merit (AGM).