Paeonia 'Angel Cheeks'

piwonia 'Angel Cheeks'

Grupa Lactiflora Group (D)

pokrój: kępiasty

docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

nagrody: American Peony Society Gold Medal 2005 r.

Odmiana piwonii o pełnych, różowych, intensywnie pachnących kwiatach, uzyskana przez jednego z najbardziej znanych hodowców piwonii, Carla Klehma w 1975 r. Tworzy bujne kępy dorastające do 90 cm wysokości. Liście duże, złożone, skórzaste, ciemnozielone, listki w zarysie jajowato-lancetowate. Pąki duże, kuliste, od 3 do 5 cm średnicy. Kwiaty są duże, średnicy od 10 do 20 cm, różowe, zbudowane z dwóch okółków większych, muszelkowatych płatków o nierównych, powcinanych brzegach otaczających zebrane w pompon, bardzo liczne, mniejsze płatki powstałe z przekształconych płonnych pręcików. Na płatkach miejscami pojawiają się czerwone plamki. Roślina kwitnie w drugiej połowie czerwca, jest zaliczana do odmian o średnim lub nawet późnym terminie kwitnienia. Po kwitnieniu roślina pozostaje ozdobna z liści aż do końca sezonu wegetacyjnego. Bylina nietrudna w uprawie. Najlepiej rośnie na glebach piaszczysto-gliniastych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, na stanowiskach słonecznych, osłoniętych od wiatru. Sadzona w lekkim półcieniu kwitnie dłużej. Roślina odporna na mróz, długowieczna, nie lubi częstego przesadzania. Odmiana polecana do sadzenia na rabatach bylinowych w ogrodach przydomowych, doskonale nadaje się do tworzenia kompozycji w stylu angielskim lub rustykalnym. Kwiaty można ścinać i wstawiać do wazonu. Cenna odmiana uprawiana na kwiat cięty.

autorzy opisu tekstowego: Wiesław Szydło; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie odkrywca, hodowca (selekcjoner): Carl Klehm, 1975r.
grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kępiasty
docelowa wysokość od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pełne
pachnące
barwa kwiatów różowe
pora kwitnienia czerwiec
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
odczyn zasadowy
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
gliniasta
walory pachnące kwiaty
ozdobne z kwiatów
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
ogrody orientalne
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
rabaty
kwiaty cięte
w grupach
nagrody American Peony Society Gold Medal 2005 r.
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Wiesław Szydło Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: perukowiec podolski \'Nordine\'

Cotinus coggygria 'Nordine'

perukowiec podolski 'Nordine'

Amerykańska odmiana perukowca o purpurowych liściach i ozdobnych, puszystych owocostanach, wyselekcjonowana w Morton Arboretum w USA. Rozłożysty krzew lub nieduże drzewo dorastające do 2-3 m wysokości i około 3 m szerokości. Liście ozdobne, owalne do podługowatych, purpurowo-czerwone, blaszki liściowe mają od 6,5 do 8,5 cm długości i od 4,5 do 7 cm szerokości, są osadzone na cienkich i długich ogonkach liściowych. Barwa najmłodszych liści jest brązowoczerwona, starsze liście są ciemnozielone z popielatym odcieniem. Jesienią liście przebarwiają się na żółto i pomarańczowo. Krzew kwitnie w drugiej połowie maja i na początku czerwca. Kwiaty są drobne, niepozorne, mają zaledwie 3-4 mm średnicy, są zielonkawożółte, częściowo sterylne, zebrane w luźne, wiechowate kwiatostany. Szypułki kwiatów rozrastają się intensywnie i stają pierzaste, tworząc w ten sposób charakterystyczne, puszyste, purpurowe peruki pokrywające obficie cały krzew. Od czerwca do sierpnia krzewy prezentują się bardzo widowiskowo i nie sposób oderwać od nich wzroku. Perukowiec jest krzewem sucholubnym (kserofitem), dobrze znosi suszę, jego wymagania glebowe są niewielkie. Bardzo dobrze rośnie na przepuszczalnych glebach, a nawet na jałowych, piaszczystych podłożach. Odczyn gleby powinien być zasadowy. Nie lubi gleb ciężkich, mokrych. Wymaga stanowisk słonecznych, osłoniętych od wiatru. Przy sadzeniu należy unikać miejsc, w których wystąpiła choroba spowodowana przez Verticillium. Krzew odporny na mróz, polecany do sadzenia na terenie całego kraju. Odmiana rzadko spotykana i właściwie nieznana, a bardzo wartościowa, warta szerszego rozpowszechnienia.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11350
rośliny
7793
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9118
roślin w produkcji
216
osób online