Aster 'Island Bahamas'

Betula humilis

brzoza niska

Krzew do 3 m wysokości, gęsto ugałęziony. Gałęzie pokryte czarnobrunatną korowiną. Młode pędy owłosione i gęsto pokryte żywicznymi brodawkami. Liście eliptyczne lub jajowatoeliptyczne, długości 3-5 cm grubo ząbkowane. Brzoza ta jest reliktem polodowcowym i jest pod ścisłą ochroną.

Acer davidii

klon Dawida

Drzewo średnich rozmiarów, dorastające do 15 m wysokości, czasem tworzące formy wielopniowe. Korona jajowatego kształtu. Kora na młodych pędach czerwonawa z białymi prążkami. Gałęzie i pnie mają zieloną korę z białymi prążkami. Liście ciemnozielone, owalnie wydłużone, 7-15 cm długości, bez klap lub tylko z delikatnym zarysem trzech klap. Liście na długopędach o lepiej zarysowanych klapach. Liście jesienią przebarwiają się na barwy od żółtej do czerwonej. Kwiaty jasnożółte zebrane w grona. Owoce skrzydlaki do 3 cm długości. Wymaga przeciętnych gleb, o lekko kwaśnym lub obojętnym odczynie. Drzewa dekoracyjne za sprawą prążkowanej kory i ładnie przebarwiających się jesienią liści, polecane do sadzenia pojedynczo w parkach, osiedlach i ogrodach przydomowych.

Clematis 'Frankie'

powojnik 'Frankie'

Pnącze o uroczych kwiatach, czepiające się podpór za pomocą ogonków liściowych. Jedna z najwcześniej i najobficiej kwitnących odmian. Dorasta do 2 m wysokości. Kwiaty dzwonkowate, intensywnie niebieskie, często półpełne. Po raz pierwszy kwitnie od IV do V, następnie kontynuuje kwitnienie latem VII/VIII na nowych przyrostach. Bardzo odporna i mało wymagająca odmiana. Najlepiej rośnie na glebach umiarkowanie żyznych, próchnicznych, umiarkowanie wilgotnych, dobrze zdrenowanych, o odczynie od obojętnego do lekko kwaśnego. Nie toleruje gleb podmokłych, zbyt ciężkich, gliniastych oraz zbyt lekkich, piaszczystych. Może rosnąć w miejscu o każdej wystawie, od południowej do północnej, ale najlepiej kwitnie na stanowiskach dobrze oświetlonych. Nie wymaga wiosennego cięcia, a jedynie umiarkowanego cięcia korekcyjnego zaraz po zakończeniu kwitnienia. W ogrodzie wymaga podpór złożonych z elementów o średnicy do 1cm. Na tego typu siatkach i kratownicach może osłaniać ogrodzenia i ściany budynków. Nadaje się do uprawy przy kamieniach, starych pniach, niedużych drzewach i krzewach. Może być stosowana jako roślina okrywowa.

Catalpa speciosa 'Pulverulenta'

surmia wielkokwiatowa 'Pulverulenta'

Nisko ugałęzione drzewo o krótkim pniu, szerokiej koronie i niezwykłych liściach. Często rośnie w formie bujnego krzewu. Pokrój zaokrąglony, luźny. Rośnie powoli, w naszym klimacie osiągając kilka metrów wys. Liście bardzo dekoracyjne, duże, dł. 15–30 cm, szer. 10-20 cm, zielone, bardzo gęsto pokryte drobnymi białokremowymi plamkami, z wierzchu nagie i błyszczące, od spodu z miękkimi włoskami. Kształt liści sercowaty, wydłużony i długo zaostrzony, zwykle bez klap; ogonki liściowe zielone. Kwiaty największe wśród surmii, 5-6 cm dł., nieliczne, białe z żółtymi paskami i purpurowymi plamkami; zebrane po kilka w wiechowate kwiatostany, VI/VII. Kwitną starsze drzewa. Owoce wąskie, strąkowate, 20-45 cm dł. Wiosną bardzo późno rozpoczyna wegetację i zwykle późno ją kończy. Może cierpieć od jesiennych przymrozków. Liście warzą się jako pierwsze w ogrodzie, mogą także przemarzać niezdrewniałe pędy. Mimo to jest bardziej odporna na mróz niż surmia bignoniowa. Wymaga żyznej, głębokiej gleby i stanowisk osłoniętych od silnych wiatrów, zacisznych, słonecznych lub półcienistych. Odmiana kolekcyjna o egzotycznym wyglądzie, do małych ogrodów przydomowych.