Prunus cerasus 'Pandy 103'
wiśnia 'Pandy 103'
Wartościowa odmiana wiśni deserowej, idealna do uprawy amatorskiej na działkach oraz w ogrodach przydomowych. Rodzi smaczne owoce nadające się do jedzenia na surowo oraz przetwarzania – zwłaszcza do wyrobu soku, nalewek oraz domowego wina. Odmiana sokowa (o ciemnym soku) wyhodowana na Węgrzech, gdzie jest oferowana pod nazwą ‘Köröser’. Dorosłe drzewo ma luźną koronę o kulistym lub jajowatym kształcie. Pędy są grube, wzniesione, z licznymi krótkopędami. Liście są duże, eliptyczne, na brzegu piłkowane, ciemnozielone, błyszczące. Drzewa rozpoczynają owocowanie w trzecim roku uprawy. Na przełomie kwietnia i maja pędy pokrywają się białymi kwiatami zebranymi po kilka na długich szypułkach. Odmiana częściowo samopylna, do obfitego owocowania wymaga zapylaczy, np. odmian takich jak: ‘Lucyna’, ‘Nefris’ czy ‘Łutówka’. Odmiana plenna, zaliczana do średnio wczesnych, zakwita w kwietniu, owoce dojrzewają w drugiej połowie lipca. Owoce są duże, nerkowate, ważą po 6-7 g, mają błyszczącą, wiśniowoczerwoną i lekko przeświecającą skórkę. Miąższ jest czerwonowiśniowy, luźny, bardzo soczysty, słodki z kwaskowym posmakiem. Pestka łatwo oddziela się od miąższu. Owoce można jeść na surowo lub przetwarzać na soki, dżemy i nalewki, a także mrozić. Roślina nie ma specjalnych wymagań glebowych. Wystarczy jej gleba przeciętnie żyzna, niezbyt ciężka, umiarkowanie wilgotna, może być nawet mocno przepuszczalna, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym i słoneczne stanowisko. Po zbiorze owoców, w suche i słoneczne dni, należy wykonać umiarkowane cięcie, polegające na wycięciu starych, skierowanych do wnętrza korony gałęzi. Wiśnie najlepiej owocują na pędach rocznych i dwuletnich, stąd u starszych drzew trzeba co kilka lat robić silne cięcie odmładzające. Odmiana zdrowa, odporna na choroby, w tym na moniliozę, raka bakteryjnego oraz drobną plamistość liści drzew pestkowych, o dosyć dobrej mrozoodporności, stąd szczególnie polecana do uprawy amatorskiej.