Rosa ASCOT 'Tan01757' PBR

róża ASCOT 'Tan01757'

nazwa handlowa: Rosa ASCOT

nazwa hodowlana: Rosa 'Tan01757'

Synonim łaciński.: Rosa ASKOT

pokrój: krzewiasty wyprostowany

docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

zastosowanie: zieleń publiczna

Wielkokwiatowa Róża Nostalgiczna o dużych, intensywnie wiśniowych kwiatach, w charakterystycznym kształcie kulistej czarki, o płatkach lekko na brzegach nierównych i skrywających wnętrze, formą przypominają róże stulistne lub piwonie. Kwiaty duże, średnicy 10-12 cm, bardzo pełne, mocno i przyjemnie pachnące, osadzone po kilka na szczytach pędów w kwiatostanach. Pędy długie, sztywne, proste, niezbyt kolczaste. Liście połyskujące, skórzaste, gęsto rozmieszczone na pędach. Krzewy rosną dość silnie, są dobrze rozkrzewione, gęste, wzniesione. Dorastają do około 0,9 m wysokości, przy szerokości 50-60 cm. W sprzyjających warunkach uprawy krzewy mogą być wyższe. Wymagają corocznego cięcia wiosną oraz regularnego usuwania przekwitłych kwiatostanów, zwłaszcza w czasie wilgotnej pogody. Krzew kwitnienie powtarza do jesieni. Na zimę zalecane kopczykowanie. Krzewy tej odmiany znajdują zastosowanie przede wszystkim jako róże rabatowe, sadzone w parkach i na terenach zieleni miejskiej, w ogrodach amatorskich, w miejscach reprezentacyjnych. Odmiana nadaje się do uprawy w pojemnikach oraz na kwiat cięty. Rozstawa sadzenia co 50-60 cm, 4-5 szt./m2.

autorzy opisu tekstowego: Marta Monder; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny
pochodzenie pierwsza publikacja: ; odkrywca, hodowca (selekcjoner): Christian Evers Niemcy; wprowadzenie do handlu: ROSEN TANTAU 2007 Niemcy
grupa roślin róże
grupa użytkowa róże wielkokwiatowe
forma krzew
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój krzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
pachnące
pełne
barwa kwiatów czerwone
bordowe
pora kwitnienia listopad
październik
wrzesień
sierpień
lipiec
czerwiec
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby gliniasta
próchniczna
przeciętna ogrodowa
walory roślina kolczasta lub ciernista
ozdobne z liści/igieł
ozdobne z kwiatów
pachnące kwiaty
zastosowanie soliter (pojedynczo)
w grupach
kwiaty cięte
pojemniki, balkony, tarasy
rabaty
zieleń publiczna
parki
ogrody przydomowe
strefa 6b
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Marta Monder Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: sasanka zwyczajna

Pulsatilla vulgaris

sasanka zwyczajna

Bylina naturalnie występująca w Europie, od południowej Anglii i Skandynawii, po Ukrainę. W Polsce dawniej rosła na kilku stanowiskach w Wielkopolsce i Wyżynie Lubelskiej, ale obecnie uważana jest za gatunek u nas wymarły, wpisany od Polskiej czerwonej księgi roślin. Roślina zimuje w postaci podziemnego, czarnego, rozgałęzionego kłącza. Wkrótce po nastaniu ciepłych dni sasanka budzi się do życia i od razu zakwita. W zależności od rejonu kraju, termin rozpoczęcia kwitnienia przypada już na początek marca na Dolnym Śląsku, do połowy kwietnia lub pierwszych dni maja na Suwalszczyźnie. Pierwsze z ziemi wyłaniają się proste łodygi zwieńczone pojedynczym pąkiem kwiatowym, otoczonym poniżej trzema delikatnymi, koronkowymi liśćmi podkwiatowymi. Najmłodsze łodygi, listki i pąki pokrywa grube, filcowate owłosienie. Z jednego kłącza wyrasta kilka, do kilkunastu łodyg, tworząc niskie, zwarte kępy, wysokie na 15 cm. Fioletowe kwiaty mają około 5 cm średnicy, są dzwonkowate, po rozwinięciu rozpostarte i skierowane ku górze. Składają się z zwykle z 6 lub 7 czerwonofioletowych działek okwiatu, z zewnątrz gęsto owłosionym. Środek kwiatu wypełnia kilkadziesiąt złocistożółtych pręcików, otaczających skupione w samym centrum słupki. Po przekwitnieniu z ziemi wyrastają długoogonkowe liście odziomkowe. Liście te są głęboko podzielone, pierzaste, podobne trochę do liści marchwi. Pędy kwiatostanowe wydłużają się ponad liście, do 40 cm wysokości, a na ich szczycie tworzą się bardzo ozdobne, puszyste owocostany, prawie identyczne jak u powojników. Sasanka zwyczajna dobrze rośnie na glebie lekkiej, piaszczystej, najlepiej wapiennej. Wymaga stanowisk słonecznych. Rośliny tolerują suszę i są w pełni mrozoodporne. Rosną zdrowo, nie są atakowane przez szkodniki i nie chorują. Sasanka nie jest gatunkiem długowiecznym, po kilku latach uprawy traci wigor i zanika. Dlatego rośliny warto co kilka lat wykopać, podzielić i posadzić w nowym miejscu. Sasanki nadają się do sadzenia w ogrodach skalnych, na rabatach bylinowych i w kompozycjach naturalistycznych. Sasanka zwyczajna jest rośliną trującą, ale także leczniczą. Ziele sasanki stosowano dawniej jako środek uspokajający.

Dostępne u producenta
zdjecie rosliny: kalmia szerokolistna \'Elf\'

Kalmia latifolia 'Elf'

kalmia szerokolistna 'Elf'

Zimozielony krzew z rodziny wrzosowatych. Wolno rosnąca odmiana o białych kwiatach, wyselekcjonowana z siewek K. latifolia f. myrtifolia w 1982 r. przez Richarda A. Jaynesa. Pokrój luźny, rozmiary niewielkie, roślina nie przekracza 1 m wysokości. Liście drobne, do 4 cm długości, ciemnozielone, skórzaste, połyskujące, podobne do liści różaneczników. Kwiaty rozwijają się w maju i czerwcu, są zebrane w szczytowych baldachogronach. Pąki kwiatowe pasteloworóżowe, dekoracyjne, żebrowane, z charakterystycznymi, drobnymi wypustkami kieszonek pyłkowych. Kwiaty zbudowane z 5 zrośniętych, białych, delikatnie zaróżowionych płatków korony, tworzących szerokie pucharki, oraz 10 pręcików i słupka. U nasady płatków widoczna różowa smuga tworząca atrakcyjną obwódkę wokół słupka i pręcików. Główki pylników umieszczone są w niewielkich, kieszonkowych zagłębieniach płatków, z których są uwalnianie przez owady odwiedzające kwiaty. Na skutek trącenia główki uwalniają się z zagłębień i wystrzeliwują pyłek, niczym małe katapulty. Owocem jest pięciokomorowa torebka. Rośliny preferują gleby kwaśne, o pH zbliżonym do 5,0, piaszczysto-gliniaste z dużą zawartością próchnicy. Jeśli odczyn podłoża jest wyższy, należy zastosować kwaśny torf oraz przekompostowaną korę sosnową i przekopać je z górną warstwą gleby. Ze względu na niewielkie potrzeby pokarmowe, symbiozę mikoryzową oraz wrażliwość korzeni na zasolenie z nawożenia mineralnego należy zrezygnować lub ograniczyć do minimum. Krzewy tolerują zarówno miejsca nasłonecznione oraz cieniste, ale najlepiej rosną sadzone na stanowiskach lekko ocienionych, na wystawie wschodniej lub zachodniej. Sadzone w pełnym słońcu na zimę wymagają lekkiego okrycia stroiszem. Odporność na mróz dobra. Zalecane przycinanie w celu utrzymania zwartego pokroju. Krzew polecany do sadzenia w ogrodach przydomowych, na wrzosowiskach, w towarzystwie roślin iglastych, w kompozycjach z niskimi różanecznikami, azaliami, piersiami i kiścieniami.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
163
osób online