Hemerocallis 'Cabbage Flower'

liliowiec 'Cabbage Flower'

pokrój: kępiasty

docelowa wysokość: od 0,2 m do 0,5 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

rodzaj gleby: roślina tolerancyjna

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

zastosowanie: zieleń publiczna

nagrody: AHS 1987 wyróżnienie

Piękna, niska odmiana liliowca dorastająca do 45 cm wysokości. Kwiaty pełne, pastelowocytrynowe, z żółtą gardzielą, do 10 cm średnicy, pokazujące się już w maju i kwitnące do czerwca. Roślina długowieczna, odporna na rdzę. Do sadzenia w grupach i pojedynczo.

autorzy opisu tekstowego: Maciej Milczyński Szkółka Krzewów Ozdobnych Maciej i Mateusz MILCZYŃSKI

pochodzenie odkrywca, hodowca (selekcjoner): Kirchhoff, 1984 r.
grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kępiasty
docelowa wysokość od 0,2 m do 0,5 m
barwa liści (igieł) jasnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pachnące
kwiatostan
pełne
barwa kwiatów żółte
pora kwitnienia maj
czerwiec
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność roślina tolerancyjna
podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
roślina tolerancyjna
rodzaj gleby roślina tolerancyjna
przeciętna ogrodowa
walory ozdobne z liści/igieł
ozdobne z kwiatów
pachnące kwiaty
zastosowanie rabaty
roślina okrywowa
zieleń publiczna
parki
ogrody przydomowe
w grupach
pojemniki, balkony, tarasy
nagrody AHS 1987 wyróżnienie
strefa 5
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Maciej Milczyński Szkółka Krzewów Ozdobnych Maciej i Mateusz MILCZYŃSKI

Poznaj również

zdjecie rosliny: tojad Carmichaela \'Arendsii\'

Aconitum carmichaelii 'Arendsii'

tojad Carmichaela 'Arendsii'

Wysoka, kępiasta bylina o efektownych kwiatach. Roślina długowieczna w sprzyjających warunkach, ale nie rozrastająca się szeroko, pozostająca w zwartej kępie za sprawą bulwiastych korzeni. Odznacza się obfitym kwitnieniem i dość późną porą kwitnienia. Pokrojem przypomina bardziej znane ostróżki, ale różni się od nich kształtem kwiatów. Pędy słabo rozgałęzione, sztywne, ulistnione na całej długości, zakończone kwiatostanem luźniejszym niż u form typowych dla gatunku. Pędy w czasie kwitnienia dorastają nawet do wysokości 80 – 120 cm. Liście klapowane, o brzegach ząbkowanych, skórzaste, ciemnozielone, pod spodem nieco jaśniejsze. Kwiaty okazałe, grzbieciste, lazurowo niebieskie, zebrane są w gęste wiechy z pionowymi rozgałęzieniami na wierzchołkach pędów. Kwitnie w IX – X. Tojady najlepiej rosną w miejscach półcienistych, na glebie próchnicznej, stale umiarkowanie wilgotnej, zimnej. Nie znoszą prażącego słońca. Im dłużej rosną na jednym miejscu, tym obficiej kwitną. Należą do bylin szczególnie długowiecznych. Dobrze reagują na większe dawki nawożenia, zwłaszcza azotem. Korzystne jest ściółkowanie gleby, które reguluje wilgotność podłoża. Roślina wrażliwa na grzybowe choroby naczyniowe, którym sprzyjają zranienia łodyg – należy bardzo uważać przy prowadzeniu prac pielęgnacyjnych. Mrozoodporność bardzo dobra. Tojady sadzi się na półcienistych rabatach, w większych ogrodach skalnych, a także wśród krzewów i drzew pojedynczo lub w małych grupach. Gęstość sadzenia – 7 roślin na 1 m2.

Dostępne u producenta
zdjecie rosliny: dereń jadalny \'Variegata\'

Cornus mas 'Variegata'

dereń jadalny 'Variegata'

Niewielkich rozmiarów drzewo liściaste uprawiane dla celów ozdobnych i użytkowych, o dwubarwnych liści oraz smacznych owocach polecanych do wyrobu nalewek. Jedna z najstarszych odmian derenia jadalnego uprawiana w Europie od prawie od 200 lat. Początkowo rośnie jak krzew, ale po latach dorasta do 4-5 m wysokości, tworząc pień i koronę. Młode pędy pokrywa zielona korą, czerwieniejąca od strony nasłonecznionej. Na starszych gałęziach i pniu kora łuszczy się szarymi płatkami. Kwitnie bardzo wcześnie, na kilka tygodni przed pojawieniem się liści, od marca do kwietnia, ale przy krótkiej, łagodnej zimie potrafią zakwitnąć nawet pod koniec lutego. Żółte drobne kwiaty są zebrane w główkowate kwiatostany o średnicy około 2 cm, intensywnie pachną, aczkolwiek wieku uznaje ten zapach za mało przyjemny. Kwiaty zaopatrzone są w duży dysk miodnikowy wydzielający nektar, wabiący pszczoły. Odmianę wyróżniają dwubarwne liście, w środku zielone, na brzegu otoczone szeroką, białą, nieregularną obwódką. W kształci liście są jajowato-eliptyczne, na końcach zaostrzone, o gładkich brzegach, z kilkoma parami łukowatych nerwów bocznych, zaopatrzone w krótkie ogonki liściowe. Owoce dojrzewają w sierpniu i wrześniu, przypominają małe, wydłużone śliwki o ciemnoczerwonej, błyszczącej skórce i wiśniowym, soczystym miąższu. Owoce mają od 1,5 do 2,5 cm długości, wewnątrz każdego z nich znajduje się bardzo twarda, podłużna pestka. Dojrzałe owoce można spożywać na świeżo, chociaż ich smak jest dosyć cierpki. W pełni dojrzałe owoce nadają się na przetwory, przede wszystkim zaś do wyrobu nalewek, konfitur, dżemów, galaretek i kompotów. W medycynie ludowej owoce derenia jadalnego stosowano jako środek przeciwko szkorbutowi. Dereń jadalny jest rośliną łatwą w utrzymaniu, ale jego odmiany o barwnych liściach są wrażliwe na silne nasłonecznienie. W upalne, wiosenne lub letnie dni mogą być uszkadzane (przypalane), zwłaszcza gdy jest sucho. Rośliny preferują gleby stale umiarkowanie wilgotne, wapienne, stanowiskach o wystawie wschodniej lub zachodniej, miejsca lekko ocienione w południe. Roślina najpiękniej prezentuje się sadzona w ogrodach pojedynczo i prowadzona w formie naturalnej, ale można je też przycinać. Pięknie eksponują swoje walory posadzone na tle drzew i krzewów o zielonym lub niebieskawym ulistnieniu oraz w kompozycjach z bylinami.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
254
osób online