Calluna vulgaris 'Roswitha'

Hemerocallis 'Corky'

liliowiec 'Corky'

Długowieczna, kępiasta bylina o dekoracyjnych liściach i kwiatach. Jedna ze starszych odmian liliowca. Liście równowąskie, jasnozielone, tworzące ładne kępy, spośród których latem wyrastają pędy kwiatostanowe do 80-100 cm wysokości. Kwiaty średniej wielkości trąbkowate, żółte, z płatkami zewnątrz ciemniejszymi, brązowożółtymi. Kwitnie VII-VIII. Roślina o ciekawej fakturze szczególnie podczas kwitnienia, kiedy liczne pędy kwiatostanowe i kwiaty są wyraźnie wyniesione ponad kępy liści. Łatwa w uprawie na każdej niezbyt jałowej i suchej glebie ogrodowej. Nie wymaga przesadzania nawet przez kilkanaście lat. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub lekko ocienionych. Nadaje się do sadzenia pojedynczo, na małych rabatach bylinowych w ogrodach przydomowych, w zestawieniu z liliowcami lub innymi bylinami. Może być sadzona w dużych jednorodnych grupach na rabatach osiedlowych lub parkowych.

Kalmia latifolia 'Black Label'

kalmia szerokolistna 'Black Label'

Wolno rosnący krzew o wzniesionym pokroju, zaliczany do rodziny wrzosowatych, ceniony ze względu na zimozielone liście oraz atrakcyjne, jasne kwiaty z ciemną wstęgą. Odmiana uzyskana w Niemczech w 2011 r. w wyniku skrzyżowania odmian 'Midnight' i ''Ginkona'. Po kilkunastu latach uprawy dorasta do około 1 m wysokości. Liście ciemnozielone, skórzaste, połyskujące, podobne do liści różaneczników. W zarysie eliptyczne, do 10 cm długości i do 4 cm szerokości, osadzone na krótkich ogonkach. Kwiaty rozwijają się w maju i czerwcu, są zebrane po 40-50 sztuk w szczytowych baldachogronach. Pąki kwiatowe dekoracyjne, żebrowane, różowe, z charakterystycznymi, drobnymi wypustkami kieszonek pyłkowych. Kwiaty zbudowane z 5 zrośniętych, czarnopurpurowych płatków o jasnych wierzchołkach i nasadach, tworzących szerokie pucharki. Białawe nasady płatków z ciemnymi kropkami. W centrum kwiatu 10 pręcików i słupek. Na wewnętrznej stronie płatków widoczne są niewielkie zagłębienia, w których umieszczone są główki pylników, uwalniane przez owady odwiedzające kwiaty. Na skutek trącenia główki uwalniają się z zagłębień i wystrzeliwują pyłek, niczym małe katapulty. Owocem jest pięciokomorowa torebka. Rośliny preferują gleby kwaśne, o pH zbliżonym do 5,0, piaszczysto-gliniaste z dużą zawartością próchnicy. Jeśli odczyn podłoża jest wyższy, należy zastosować kwaśny torf oraz przekompostowaną korę sosnową i przekopać je z górną warstwą gleby. Ze względu na niewielkie potrzeby pokarmowe, symbiozę mikoryzową oraz wrażliwość korzeni na zasolenie z nawożenia mineralnego należy zrezygnować lub ograniczyć do minimum. Krzewy tolerują zarówno miejsca nasłonecznione oraz cieniste, ale najlepiej rosną sadzone na stanowiskach lekko ocienionych, na wystawie wschodniej lub zachodniej. Sadzone w pełnym słońcu na zimę wymagają lekkiego okrycia stroiszem. Odporność na mróz dobra. Krzewy polecane do sadzenia w ogrodach przydomowych, na wrzosowiskach, w towarzystwie roślin iglastych, w kompozycjach z niskimi różanecznikami, azaliami, piersiami i kiścieniami.

Origanum laevigatum 'Herrenhausen'

lebiodka gładka 'Herrenhausen'

Kępiasta bylina o drewniejących podstawach łodyg. W okolicach o łagodniejszym klimacie podkrzew. W porównaniu z krajową lebiodką pospolitą niezbyt aromatyczna. Pędy wzniesione, słabo rozgałęzione, czasami nieco wylegające. Z łatwością zakorzenia się w miejscach styku pędów z podłożem. Wyrasta do wysokości 60 cm. Pędy niekwitnące są krótsze od pędów kwiatostanowych. Liście trójkątnie jajowate, owłosione tylko na nerwie głównym, długości 8-12 mm, szarozielone, wiosną czerwono nabiegłe. W okresie późniejszym zielenieją. Na zdrewniałych nasadach pędów liście utrzymują się nawet zimą, a więc jest to roślina częściowo zimozielona. Podczas zimy zielone liście brunatnieją i czerwienieją. Kwiaty liczne, w dość luźnych, wydłużonych wiechach. Kielichy kwiatów purpurowe, korony różowopurpurowe, długości 7-14 mm. Rurka wiele dłuższa od kielicha. Kwitnie późno, w sierpniu i wrześniu. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym, ciepłym i osłoniętym, na glebie mineralnej, przepuszczalnej i mniej lub bardziej zasadowej. Odmiana odporna na choroby i szkodniki. Uważana za odporną na mróz, ale z pewnością mniej wytrzymała od odmian lebiodki pospolitej. Może znaleźć miejsce na rabatach bylinowych, w nasadzeniach naturalistycznych jako składnik suchej łąki kwietnej, a także w ogródkach ziołowych, bardziej dla dekoracji niż dla słabego aromatu. Zazwyczaj sadzi się ją w małych grupach, po kilka roślin razem, nie przekraczając liczby 7 na 1 m2.

Calamagrostis brachytricha

trzcinnik krótkowłosowy

Cenna, niezwykle efektowna trawa ozdobna tworząca okazałe kępy. W czasie kwitnienia dorasta do 1 m wysokości. Liście równowąskie, jasnozielone, błyszczące. Źdźbła wyprostowane, zwieńczone puszystymi, wiechowatymi kwiatostanami. Kwiatostany wrzecionowate, 10-30 cm długości, o zmiennym zabarwieniu, na początku purpurowoczerwonawe, w miarę przekwitania srebrzystoszare. Pojawiają się w drugiej połowie lata, VIII-X, długo utrzymują się na roślinie, zachowują walory ozdobne także zimą. Roślina łatwa w uprawie. Dobrze rośnie na ciepłych, słonecznych lub półcienistych stanowiskach, na glebie stale umiarkowanie wilgotnej, przepuszczalnej. Wrażliwa zarówno na suszę, jak i na nadmiar wilgoci w podłożu. Atrakcyjnie prezentuje się jako roślina soliterowa, w specjalnych ogrodach przeznaczonych dla traw ozdobnych i w założeniach naturalistycznych. Może być uprawiana w pojemnikach. Ozdobne kwiatostany długo nie tracą walorów ozdobnych, nadają się do tworzenia żywych i suchych kompozycji kwiatowych.