Polystichum makinoi
paprotnik Makino
pokrój: kępiasty
docelowa wysokość: od 0,2 m do 0,5 m
nasłonecznienie: stanowisko cieniste
nasłonecznienie: stanowisko półcieniste
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
wilgotność: podłoże wilgotne
Zimozielona paproć naturalnie występująca w południowo-wschodniej Azji, od Indii, przez Nepal, Chiny, do Korei Południowej i Japonii, tworząca atrakcyjne rozety dekoracyjnych, koronkowych liści, wyrastających z podziemnych kłączy. Dorasta do 50 cm wysokości. Blaszki liściowe wydłużone, w zarysie lancetowate, długości 60-70 cm, złożone, podwójnie pierzaste. Osadka liścia wyraźnie ciemniejsza, najczęściej lekko sierpowato zakrzywiona. Listki zielone, w kształcie rombów, równomiernie ułożone w jednej płaszczyźnie po obu stronach osadki, nie zachodzą na siebie. Zarodnie w kupkach ułożonych na spodniej stronie liści w rzędach wzdłuż nerwów, okryte zawijkami. Paproć ta referuje gleby umiarkowanie wilgotne, stanowiska cieniste, jest odporna na mróz. Polecana do sadzenia w ogrodach przydomowych, pod koronami drzew i wysokich krzewów.
zasięg geograficzny | Azja Południowo-Wschodnia |
pochodzenie | odkrywca, hodowca (selekcjoner): Tomitaro Makino Japonia |
grupa roślin | byliny |
grupa użytkowa | paprocie |
forma | bylina |
siła wzrostu | wzrost typowy dla gatunku |
pokrój | kępiasty |
docelowa wysokość | od 0,2 m do 0,5 m |
barwa liści (igieł) | ciemnozielone |
zimozieloność liści (igieł) | liście półzimozielone |
nasłonecznienie | stanowisko cieniste stanowisko półcieniste |
wilgotność | podłoże umiarkowanie wilgotne podłoże wilgotne |
ph podłoża | odczyn lekko kwaśny do obojętnego |
rodzaj gleby | przeciętna ogrodowa próchniczna |
walory | ciekawy pokrój ozdobne z liści/igieł |
zastosowanie | ogrody przydomowe parki ogrody orientalne kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) rabaty w grupach |
strefa | 6 |
STREFA | Temp. minimalne |
5B | -26°C / -23°C |
6a | -23°C / -21°C |
6b | -20°C / -18°C |
7a | -18°C / -15°C |
7b | -15°C / -12°C |