Acer palmatum 'Firecracker'

Pinus banksiana 'Schoodic'

sosna Banksa 'Schoodic'

Karłowa sosna o płożącym pokroju. Pędy gęste, ścielące się po ziemi, z wierzchołkami uniesionymi do góry. Wzrost powolny. Przy 1 m szerokości ma zaledwie 0,3 m wysokości. Z czasem osiągnie znacznie większą średnicę, nawet do kilku metrów, lecz nie wytworzy przewodnika. Pędy lekko poskręcane. Igły zielone, krótkie, lekko pogięte, skupione po dwie, ułożone promieniście. Wytwarza szyszki 3-5 cm długości, ułożone w okółkach dookoła pędów, pozostające na gałęziach przez wiele lat. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu. Roślina w pełni mrozoodporna, odporna na zanieczyszczenia i susze. Bardzo tolerancyjna w stosunku do gleby. Może rosnąć na glebach jałowych, suchych, piaszczystych i żwirowych, a nawet na wydmach. Na glebach żyźniejszych będzie rosła silniej. Nie znosi jedynie stanowisk mokrych. Odmiana polecana do ogrodów skalnych, na murki oporowe i skarpy. Ładnie komponuje się z niskimi krzewinkami na wrzosowisku.

Phlox 'Amethyst'

floks 'Amethyst'

Bylina o wzniesionym, zwartym pokroju i dekoracyjnych, purpurowych kwiatach zebranych na szczytach pędów w mocno rozgałęzionych, gęstych kwiatostanach. Roślina tworzy okazałe kępy dorastające do 80 cm wysokości. Pędy są proste, nierozgałęzione, pokryte ciemnozielonymi, jajowatolancetowatymi liśćmi. Blaszki liściowe są całobrzegie i ostro zakończone. Kwiaty mają 2 do 3 cm średnicy, składają się z pięciu liliowych płatków korony tworzących u podstawy długą, purpurową rurkę, na szczycie są rozpostarte, łopatkowate, równomiernie ułożone. Rośliny kwitną od lipca do sierpnia, kwiaty wydzielają delikatny zapach. Jest to bylina mało wymagająca. Dobrze rośnie na przeciętnych glebach ogrodowych, najlepiej piaszczysto-gliniastych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych. Preferuje stanowiska słoneczne do półcienistych. Może rosnąć w jednym miejscu przez wiele lat. Usuwanie przekwitłych kwiatostanów stymuluje rośliny do ponownego kwitnienia. Wiosną zaschnięte pędy należy przycinać nisko przy ziemi. Bylina całkowicie odporna na mróz. Kwiaty nadają się do cięcia. Rośliny można wykorzystywać do tworzenia barwnych szpalerów wzdłuż ścieżek w ogrodach prywatnych oraz zieleni miejskiej. Najładniej prezentują się sadzone w grupach od kilku do kilkunastu sztuk wraz z innymi bylinami.

Picea glauca 'Conica Maigold'

świerk biały 'Conica Maigold'

Karłowa, wolno rosnąca forma świerka, tworząca gęste, regularne stożki o złocistym, wiosennym przyroście. Roślina rocznie przyrasta o 5-6 cm, osiągając po 10 latach uprawy około 1 m wysokości. Igły są cienkie, krótkie, lekko kłujące, osadzone wokół pędów. Pędy cienkie, sztywne, u młodych roślin wzniesione, u starszych ułożone poziomo. Gałązki drobne, liczne, gęsto upakowane, każda zakończona wyraźnym, jasnobrązowym pąkiem szczytowym, tworzą jednolicie zakrytą powierzchnię. Z biegiem lat na szczycie starszych roślin mogą tworzyć się dwa wierzchołki. Cechą charakterystyczną odmiany jest żółtokremowa barwa młodych pędów pojawiających się w pierwszym, wiosennym przyroście. Po wyrośnięciu i zdrewnieniu młodych gałązek złocista barwa igieł zmienia się na jasnozieloną, ale wierzchołki pędów jeszcze dosyć długo pozostają żółtawe. Drugi, letni przyrost jest zielony. Szyszek nie zawiązuje. Odmiana mało wymagająca, najlepiej rośnie na glebach zasobnych w składniki pokarmowe i stale wilgotnych, ale całkiem nieźle radzi sobie na większości przeciętnych, lekko kwaśnych gleb ogrodowych. Stanowisko słoneczne. Roślina odporna na mróz, ale w pierwszych latach uprawy zaleca się cieniowanie roślin od strony południowej na zimę. Lekkie okrycie za pomocą cieniówki lub agrowłókniny zabezpieczy igły przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Najczęściej igły wysychają od strony nasłonecznionej, wówczas wraz z nadejściem wiosny żółkną i opadają. Podobne objawy może spowodować pojawienie się przędziorka sosnowca pod koniec wiosny lub latem. Po zauważeniu objawów w postaci żółknięcia igieł w okresie wegetacji krzewy należy opryskać jednym ze środków służących do zwalczania przędziorków (akarycydem). Podniesiona wilgotność powietrza sprzyja ograniczeniu występowania szkodnika. Jeśli w koronie pojawią się silnie rosnące, długie pędy należy je usuwać, bowiem tego typu rewersje mogą spowodować zagłuszenie odmiany i z czasem jej zanikanie. Odmiana doskonale nadaje się do tworzenia barwnych kompozycji ogrodowych wraz z innymi, wolno rosnącymi roślinami iglastymi. Bardzo dobrze prezentuje się na wrzosowiskach, w ogrodach skalnych a także w pojemnikach. W okresie Bożego Narodzenia może służyć za oryginalną choinkę.

Dioscorea batatus

pochrzyn chiński

Bylina o bulwiastych, jadalnych korzeniach i pnących pędach. Pędy owijają się wokół podpór, dorastając do 2-3,5 m wysokości. Jesienią pędy zamierają do ziemi. Podziemne bulwy wydłużone, duże, jadalne, w ojczyźnie zwane słodkimi ziemniakami. Liście ciemnozielone, błyszczące, sercowate, z 7-9 nerwami. W kątach liści, jesienią wytwarzają się małe, brązowe, jadalne, smaczne bulwki o orzechowym smaku. Kwiaty drobne, białe, o przyjemnym cynamonowym zapachu. Kwitnie w czerwcu - sierpniu. Roślina nie całkiem mrozoodporna. Przed zimą podstawę rośliny należy wyściółkować, np. kompostem korowym, aby zabezpieczyć bulwy przed przemarznięciem. Wymaga gleby próchnicznej, dobrze zdrenowanej, wilgotnej, ale nie podmokłej. Pochrzyn należy uprawiać w miejscach ciepłych, słonecznych. Sadzić przy płotach, kratkach lub innych podporach ogrodowych.