Rosa rubiginosa
róża rdzawa
Róża często spotykana w stanie naturalnym na terenie całej Polski, na obrzeżach lasów, na skarpach, w zaroślach i zadrzewieniach śródpolnych. Liście po roztarciu pachną jabłkami – inna, starsza nazwa to róża jabłkowata. Owoce są pokarmem dla dzikich zwierząt, ptaków. W kuchni używane do wyrobu win, soków, konfitur, herbat. W szkółkarstwie róża rdzawa czasem stosowana jest jako podkładka dla odmian, głównie róż parkowych, zwłaszcza sadzonych w rejonach o surowych zimach. Gatunek nie miał niedużego znaczenia w hodowli, aczkolwiek istnieją odmiany pochodzące od tej róży np. Rosa FLAMMENTANZ, 'Alchymist', 'Hebe’s Lip', 'Fritz Nobis'. Gatunek zmienny tworzący naturalne mieszańce z wieloma rosnącymi w Polsce gatunkami róż. Krzewy bardzo gęste, intensywnie rosnące, osiągające od 0,5 do około 3 m wysokości. Kwiaty średniej wielkości, średnicy około 4 cm, pojedyncze, intensywnie różowe, przyjemnie pachnące, skupione najczęściej w wielokwiatowe kwiatostany. Kwitnie na pędach co najmniej ubiegłorocznych, niezbyt obficie, ale długo - od maja do lipca, po czym zawiązują się pomarańczowoczerwone, jajowate lub okrągławe, ogruczolone lub szczeciniaste owoce. Liście 5-7 listkowe, jasno do świeżozielonych, młode żółtawe lub brunatnoczerwone, lekko połyskujące. Listki są dość duże, zwykle okrągławe lub szerokojajowate, o szeroko piłkowanych brzegach. Pędy silne, grube, sztywne, bardzo kolczaste, o hakowatych kolcach różnej wielkości; długopędy i pędy kwiatowe mają dodatkowo jasne, szczeciniaste kolce. Bezkolcowe pędy kwiatowe spotykane rzadko. Młode pędy zielone, potem czerwonobrązowe, łukowato wzniesione do góry, silnie rozgałęzione. Odporność na mróz bardzo wysoka, krzewy rosną zdrowo, rzadko chorują. Gatunek w dużym stopniu tolerancyjny na susze, warunki miejskie, słabsze gleby. Stanowisko powinno być słoneczne, ale może rosnąć w lekkim półcieniu. Krzewy nie wymagają cięcia. Czasem można wykonać cięcie sanitarne i ewentualnie odmładzające. Gatunek o szerokich możliwościach zastosowania, zwłaszcza na terenach zieleni miejskiej, w parkach, ogrodach prywatnych, także tych o charakterze naturalistycznym. Doskonale nadaje się na żywopłoty, formowane i nieformowane. Krzewy sadzi się przeciętnie co 1-1,2 m.