Aster novi-belgii

aster nowobelgijski

pokrój: kępiasty

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

ph podłoża: roślina tolerancyjna

zastosowanie: zieleń publiczna

Bylina dorastająca do wysokości 160 cm, protoplasta bardzo licznych odmian ogrodowych. W naturze występuje w północno-wschodniej części USA i w Kanadzie na brzegach lasów, łąkach i wzdłuż strumieni. W wielu krajach Europy jest gatunkiem inwazyjnym w skali kraju lub lokalnie (m.in. w Belgii, Francji, Niemczech, Czechach, Austrii, na Litwie). W Polsce występuje bardzo często, zwłaszcza w dolinach rzek: Odry, Wisły, Bugu i ich dopływów. Tworzy luźne kępy rozrastające się za pomocą pełzających kłączy, o wysokości 90-120 cm i średnicy 60-90 cm. Liście ciemnozielone, wąskie, podłużnie lancetowate, o długości 5-15 cm i szerokości 0,6-1,4 cm. Od połowy lata do jesieni tworzy kwiatostany, wiechy złożone z koszyczków kwiatostanowych o średnicy około 3 cm. Kwiaty języczkowate mogą być fioletowe, niebieskawe, rzadziej białe lub różowe, kwiaty rurkowate żółte. Pojawiają się od września do listopada. Są atrakcyjne dla motyli i innych owadów. Roślina o przeciętnych wymaganiach. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych i w przepuszczalnej, stale umiarkowanie wilgotnej glebie. Gatunek przydatny do ogród naturalistycznych, wiejskich oraz wabiących owady, niemniej należy pamiętać o jego inwazyjności. Obszary, na których nie należy uprawiać tego gatunku: w pobliżu cieków i zbiorników wodnych oraz wilgotnych łąk, w otwartym krajobrazie, na obszarach chronionych i w ich otulinie. Zaleca się rezygnację z uprawy lub wprowadzenie poniższych sposobów zminimalizowania ryzyka rozprzestrzeniania się rośliny poza miejsce uprawy: regularne koszenie lub wykopywanie młodych roślin z obszarów sąsiadujących z miejscem uprawy, najlepiej przed okresem owocowania, usunięcie rośliny po zakończeniu uprawy.

autorzy opisu tekstowego: Wojciech Górka; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny północno-wschodnie regiony USA, południowo-wschodnia Kanada
grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
roślina ekspansywna
pokrój kępiasty
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
barwa kwiatów białe
fioletowe
niebieskie
różowe
pora kwitnienia wrzesień
październik
listopad
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża roślina tolerancyjna
odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
walory ozdobne z kwiatów
roślina wabiąca owady zapylające
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zieleń publiczna
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
rabaty
strefa 3
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Wojciech Górka Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11994
rośliny
8631
opisów

Ostatni wpis:

2015-10-27
Picea pungens 'Montgomery'
19238
zdjęć
9634
roślin w produkcji
1436
osób online