Carex morrowii 'Variegata'

Echinacea angustifolia

jeżówka wąskolistna

Bylina o sztywnych, wyprostowanych, słabo rozgałęzionych pędach, wysokości do 150 cm. Pędy oraz liście owłosione. Liście wąskolancetowate, całobrzegie. Pędy zakończone koszyczkami kwiatowymi z kolczastym, brązowym, spiczastym środkiem. Płatki kwiatów jasnopurpurowoczerwone do różowych, długie, zwisające do dołu., od VIII do IX. Wymaga gleby żyznej, niezbyt suchej. Usuwanie przekwitłych koszyczków przedłuża kwitnienie. Do sadzenia na rabatach pojedynczo lub 2-3 w grupie. Liczba roślin na 1 m2 - 7.

Juniperus communis 'Depressa Aurea'

jałowiec pospolity 'Depressa Aurea'

Cenna forma okrywowa jałowca o rozłożystym pokroju i atrakcyjnych, złocistych igłach. Niska, krzaczasta odmiana znana w uprawie już od 1887 roku, charakteryzująca się szybkim tempem wzrostu i złocistożółtą barwą gałązek. Po 10 latach uprawy krzewy osiągają 0,3 m wysokości przy 1,5 do 2 m średnicy. Wyrastające promieniście ze środka krzewu pędy są równo rozłożone i lekko uniesione nad ziemią. Najmłodsze przyrosty delikatnie opadają w kierunku podłoża. W środku krzewu tworzy się gniazdowe zagłębienie. Igły są nieco dłuższe niż u gatunku (do 1,5 cm), ustawione po 3 w okółkach, sztywne i kłujące, żółte. Złociste zabarwienie zmienia się jesienią i zimą na rudobrązowe. Krzewy wyjątkowo atrakcyjnie prezentują się wiosną, gdy z pąków rozwijają się intensywnie wybarwione, jasnożółte młode przyrosty. Roślina łatwa w uprawie, o bardzo skromnych wymaganiach glebowych. Doskonale rośnie na stanowiskach słonecznych, na glebach ubogich w składniki pokarmowe, suchych, kamienistych, a nawet jałowych. Źle rośnie jedynie na miejscach zbyt wilgotnych lub podmokłych. Krzew całkowicie mrozoodporny, bez obaw może być sadzony na terenie całego kraju. Rośliny źle reagują na przesadzanie ze względu na płaski i płytki system korzeniowy. Dzięki rozległym korzeniom doskonale nadaje się do sadzenia na skarpach i nasypach umacniając je i chroniąc przed osuwaniem ziemi i wypłukiwaniem w czasie silnych opadów deszczu. Jeśli krzewy za bardzo się rozrosną, można je wiosną lekko przycinać. Odmiana polecana do stosowania w ogrodach prywatnych i zieleni publicznej. Doskonale komponuje się z innymi krzewami iglastymi. Może rosnąć w dużych ogrodach skalnych i na wrzosowiskach.

Pieris japonica 'Cupido'

pieris japoński 'Cupido'

Bardzo zwarty, zimozielony, karłowy krzew, dorastający po 10 latach do około 1 m średnicy. Liście skórzaste, ciemnozielone, z wierzchu błyszczące, pod spodem jaśniejsze i matowe. Kwiaty dzbaneczkowate, czysto białe, zebrane po kilkanaście w zwieszające, gęste, wierzchołkowe wiechy. Kwitnie obficie w kwietniu i w maju. W tym okresie ta odmiana jest bardzo dekoracyjna. Brązowoczerwone pąki kwiatostanowe pojawiają się już jesienią roku poprzedniego. Podczas surowych zim mogą podmarzać. Wymaga stanowisk półcienistych lub zacienionych oraz gleb kwaśnych, umiarkowanie wilgotnych i próchnicznych. Preferuje stanowiska zaciszne i osłonięte. Odmiana polecana do nasadzeń w cieplejszych rejonach kraju. Wymaga zimowego okrycia. Dobrze prezentuje się w ogrodach i na wrzosowiskach, w towarzystwie innych krzewów wrzosowatych.

Viburnum plicatum 'Watanabe'

kalina japońska 'Watanabe'

Krzew wolno rosnący, szczególnie efektowny w czasie kwitnienia. Pędy częściowo wzniesione, częściowo ułożone horyzontalnie. Dorasta do 1,5 m wys. Liście, ciemnozielone, odwrotnie jajowate, głęboko unerwione, od spodu delikatnie owłosione, jesienią przebarwione na ciemnoczerwono. Kwiaty białe, w luźnych, płaskich kwiatostanach, V-VI. W kwiatostanach występują dwa rodzaje kwiatów – wewnątrz małe, zielonkawobiałe, płodne i na zewnątrz duże, białe, płone. Kwitnie stopniowo przez bardzo długi okres, od lata do jesieni, VI-IX. Owoce dekoracyjne, czerwone, dojrzałe niebieskoczarne. Roślina mało wymagająca, ale lepiej rośnie i kwitnie na glebach żyznych, świeżych i lekko wilgotnych. Preferuje miejsca osłonięte, najlepiej w półcieniu. Polecana do mniejszych ogrodów, do sadzenia pojedynczo w miejscu eksponowanym.