Carpinus betulus 'Purpurea'

grab pospolity 'Purpurea'

pokrój: drzewiasty rozłożysty

pokrój: szerokostożkowy

docelowa wysokość: od 5 m do 10 m

nasłonecznienie: stanowisko cieniste

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

rodzaj gleby: roślina tolerancyjna

zastosowanie: zieleń publiczna

Średniej wielkości drzewo o czerwonawych liściach na wiosnę. Pokrój stożkowaty, zaokrąglony. Dorasta do 10 m wys. i 7 m szer. Kora gładka, popielatoszara z jasnymi smugami. Liście owalne, ząbkowane, szorstkie. Młode liście purpurowe, szybko zmieniają barwę na ciemnozieloną, jesienią żółkną. Najładniejsze wybarwienie na młodych lub mocno przycinanych roślinach. Stanowisko słoneczne i cieniste. Gatunek tolerancyjny, ale preferuje gleby świeże i żyzne, obojętne lub zasadowe. Odmiana bardzo dekoracyjna wiosną. Dobra do kompozycji naturalistycznych do parków i zieleni osiedlowej.

autorzy opisu tekstowego: Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

pochodzenie pierwsza publikacja: K. Koch 1873
grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste drzewa
forma drzewo
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój drzewiasty rozłożysty
szerokostożkowy
docelowa wysokość od 5 m do 10 m
barwa liści (igieł) czerwone i purpurowe
ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
nasłonecznienie stanowisko cieniste
stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża roślina tolerancyjna
odczyn zasadowy
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
roślina tolerancyjna
walory ozdobne z liści/igieł
zastosowanie parki
zieleń publiczna
drzewo alejowe uliczne
drzewo alejowe parkowe
żywopłot
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
strefa 5a
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Poznaj również

zdjecie rosliny: barbula klandońska

Caryopteris ×clandonensis

barbula klandońska

Gatunek mieszańcowy, uzyskany ze krzyżowania barbuli szarej (C. incana) z barbulą mongolską (C. mongolica) w latach 30 XX wieku w Wielkiej Brytanii. Niewielki krzew o półkulistym pokroju i ozdobnych, niebieskich kwiatach, rozwijających się w drugiej połowie lata, wabiący liczne owady zapylające. Dorasta do 1 m wysokości. Tworzy cienkie, proste, słabo rozgałęzione pędy oraz zielone, matowe liście, wąskoeliptyczne, nieregularnie ząbkowane, 5-8 cm długości, od spodu pokryte drobnymi włoskami. Liście ułożone naprzeciwlegle. Kwiaty wargowe, o krótkiej rurce, niebieskie do fioletowych, wyrastają z kątów liści na szczytach tegorocznych pędów, zebrane w niewielkie kwiatostany (nibybaldaszki). Kwiaty rozwijają się późno, na przełomie sierpnia i września, przyjemnie pachną. Krzewy kwitną do października. Roślina preferuje gleby przepuszczalne, stanowiska słoneczne, osłonięte zimą od wiatru. Gatunek nie w pełni odporny na mróz, polecana do uprawy w cieplejszych rejonach kraju lub w pojemnikach chowanych na zimę do chłodnych pomieszczeń. Rośliny uprawiane w gruncie warto na zimę kopczykować, tak jak róże. Na wiosnę, po usunięciu kopczyków pędy należy przyciąć na wysokości 10-15 cm o ziemi. Gatunek oferowany w sprzedaży w licznych odmianach różniących się siłą wzrostu kolorem ulistnienia i kwiatów. Coraz częściej spotykany w ogrodach i na działkach.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
209
osób online