Cedrus libani 'Pendula'
cedr libański 'Pendula'
Stara odmiana, angielskiego pochodzenia, dawniej często sadzona w parkach i ogrodach zachodniej Europy, notowana w uprawie już przed 1850r. Tworzy zwykle kilkumetrowe drzewa o płaczącej koronie. Wysokość roślin uzależniona jest wysokości podpory do której przywiązuje się przewodnik lub od wysokości szczepienia na pniu. Zwykle rośliny nie przekraczają 5 m wysokości. Pędy silnie wygięte do dołu, pokryte niebieskozielonymi igłami, do 2,5 cm długości. Na długopędach osadzone pojedynczo, a na krótkopędach zebrane w pęczki. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne. Rośliny dobrze tolerują okresowe susze. Cedr ten charakteryzuje się małą odpornością na mróz i może być uprawiany tylko w najcieplejszych rejonach Polski. Polecany do nasadzeń pojedynczych w dużych ogrodach i parkach, w zacisznych i osłoniętych miejscach. W uprawie spotykane są różne klony, które powstały na skutek generatywnego rozmnażania tej odmiany.
| pochodzenie | wprowadzenie do handlu: przed 1850 Anglia |
| grupa roślin | iglaste |
| STREFA | Temp. minimalne |
| 5B | -26°C / -23°C |
| 6a | -23°C / -21°C |
| 6b | -20°C / -18°C |
| 7a | -18°C / -15°C |
| 7b | -15°C / -12°C |
