Chamaecyparis lawsoniana 'Lycopodioides'

Davidia involucrata var. vilmoriniana

dawidia chińska odm. Vilmorina

Fascynujące drzewo o pochodzące z Chin. Często tworzy formy wielopniowe. Korona szerokostożkowata, z daleka przypomina lipę. W naturze osiąga 20 m wys. W ogrodach naszego klimatu rośnie powoli i dorasta do 8-10 m wys. Liście duże, 8-14 cm dł., sercowate, nagie, jasnozielone na wierzchu, zielonoszare pod spodem, wiosną brązowe, jesienią żółte. Kwiaty bezpłatkowe, zebrane w gęste, kuliste główki 2 cm śr, V-VI. Główki otoczone są dwiema dużymi, białymi, zwisającymi podsadkami, ustawionymi naprzeciw siebie. Jedna z podsadek ma 10-18 cm dł., druga jest o połowę krótsza. W okresie kwitnienia drzewo wygląda, jakby rozwieszono na nim białe chusteczki. W obcych językach nazywane jest 'drzewem chusteczkowym'. Owoce - brązowozielone pestkowce, 2-3 cm dł., zawieszone na długiej szypułce, zawiązują się na drzewach 30-40-letnich. Wymaga lekko wilgotnych, żyznych, świeżych i próchnicznych gleb, stanowiska półcienistego i koniecznie osłoniętego od wiatrów. Roślina wrażliwa na suszę. Jedno z najbardziej dekoracyjnych drzew, ale wrażliwe na niskie temperatury, tylko do cieplejszych rejonów Polski. W młodości wymaga starannego okrywania na zimę. Do parków i dużych ogrodów na eksponowane, ale zaciszne miejsca.

Liatris spicata 'Kobold'

liatra kłosowa 'Kobold'

Kępiasta bylina o strzelistych, wyprostowanych łodygach, wyróżniająca się dekoracyjnymi, kłosowatymi kwiatostanami w kolorze lila. W czasie kwitnienia dorasta do 40-50 cm wysokości. Wiosną tworzy zwarte, wyrównane, półkuliste kępy złożone z jasnozielonych, równowąskich liści, z których latem wyrastają strzeliste kwiatostany. Na szczycie pojedynczej, wyprostowanej i gęsto ulistnionej łodygi znajduje się zbity, maczugowaty i wydłużony kwiatostan składający się z licznych, lilafioletowych koszyczków kwiatowych rozwijających się stopniowo i dosyć nietypowo, bo od wierzchołka do dołu. Kwiaty rozwijają się od lipca do końca sierpnia, wabią liczne owady: pszczoły, trzmiele, motyle. Roślina ceniona ze względu na długie kwitnienie i ładny pokrój. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, ale przepuszczalnych, dobrze zdrenowanych. Stanowisko słoneczne. Zimą wrażliwa na nadmiar wody w podłożu. Mrozoodporność dobra. Doskonała bylina do tworzenia kompozycji na rabatach w ogrodach przydomowych. Najpiękniej prezentuje się w grupach, sadzona po 3-10 roślin. Nadaje się do uprawy na kwiat cięty.

Picea glauca 'Little Globe'

świerk biały 'Little Globe'

Kulista, wolno rosnąca forma świerka białego o szarozielonych igłach, osiągająca po 10 latach uprawy około 0,6 m średnicy. Roczne przyrosty mają około 4 cm długości. Brak przewodnika. Pędy i gałązki grube, krótkie, pokryte jasną korą, wyrastające promieniście ze środka krzewu, tworzące ciemnozielone kule o nieregularnej powierzchni. Gałązki ułożone luźniej, niż u innych odmian świerka w tym typie, nie tworzą jednolitej, zewnętrznej płaszczyzny, ale są ustawione pionowo lub pod kątem, „najeżone”, otoczone równomiernie igłami, przypominają miniaturowe szczotki do mycia butelek. Wierzchołek gałązek zakończony grubym, wyraźnym, jasnobrązowym pąkiem szczytowym. Przyrosty zielone. Igły szarozielone, słabo kłujące. Szyszek nie zawiązuje. Roślina nietrudna w uprawie, polecana do sadzenia na glebach zasobnych w składniki pokarmowe, stale wilgotnych, przepuszczalnych, lekko kwaśnych, na stanowiskach słonecznych. Odmiana odporna na mróz. W bezśnieżne zimy zaleca się osłanianie krzewów od strony południowej stroiszem, cieniówką lub agrowłókniną. Lekkie okrycie zabezpieczy igły przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Najczęściej igły wysychają od strony nasłonecznionej, wówczas wraz z nadejściem wiosny żółkną i opadają. Podobne objawy może spowodować pojawienie się przędziorka sosnowca pod koniec wiosny lub latem. Po zauważeniu objawów żerowania szkodnika w postaci żółknięcia igieł w okresie wegetacji krzewy należy opryskać jednym ze środków służących do zwalczania przędziorków (akarycydem). Podniesiona wilgotność powietrza sprzyja ograniczeniu występowania szkodnika. Odmiana polecana do sadzenia w małych ogrodach przydomowych, na skalniakach, na rabatach z miniaturowymi roślinami iglastymi lub na wrzosowiskach. Nadaje się do uprawy w pojemnikach.

Symphoricarpos orbiculatus 'Foliis Variegatis'

śnieguliczka koralowa 'Foliis Variegatis'

Mały, zwarty krzew o zaokrąglonym pokroju i interesującym zabarwieniu liści. Dorasta do 1-1,5 m wys. Pędy dekoracyjne, łukowato wygięte lub prawie płasko ułożone, cienkie, młode gęsto omszone. Liście eliptyczne, 1,5-3,5 cm dł., omszone, regularnie, dwustronnie rozłożone na pędach, ciemnozielone, intensywnie żółto nakrapiane i zazwyczaj z żółtym marginesem. Odmiana nie zawiązuje kwiatów. Dość dobrze znosi cięcie i zagęszcza się. Pojawiające się czasami pędy rewersyjne z zielonymi liśćmi należy regularnie usuwać, a co jakiś czas odmłodzić cały krzew poprzez krótkie przycięcie wszystkich pędów. Gatunek mniej wytrzymały na mrozy, suszę, ale bardziej wymagający, niż śnieguliczka biała, na stanowiska słoneczne i cieniste. Polecana na żywopłoty i do zestawień kolorystycznych w większych ogrodach i zieleni osiedlowej.