Chamaecyparis obtusa

cyprysik tępołuskowy

pokrój: szerokostożkowy

docelowa wysokość: od 10 m do 15 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

Początkowo krzew, później małych rozmiarów drzewo. W Polsce dorasta do 15 m wysokości, w ojczyźnie (w Japonii) do 40 m. Korona szerokostożkowata. Rozgałęzienia płaskie, przewijające. Łuski tępo zakończone, z wierzchu ciemnozielone, od spodu z wyraźnymi białymi liniami tworzącymi wzór Y. Szyszki 8-12 mm średnicy, przed dojrzeniem o jasnozielonym zabarwieniu, dojrzałe jasnobrązowe. Zastosowanie w większych ogrodach, naturalistycznych nasadzeniach, również w zieleni osiedlowej, założeniach parkowych, szczególnie w starych rewitalizowanych parkach. Drzewo do Europy introdukowane przez P.F. von Siebolda w 1861 roku, wkrótce po tym sprowadzone do Polski, do Kórnika.

autorzy opisu tekstowego: Adam Marosz; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny Japonia
pochodzenie pierwsza publikacja: Endlicher 1847
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma początkowo krzew - później drzewo
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój szerokostożkowy
docelowa wysokość od 10 m do 15 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) igły zimozielone
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby gliniasta
przeciętna ogrodowa
walory roślina zimozielona
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie w grupach
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
parki
strefa 6a
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Adam Marosz Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: bukszpan drobnolistny \'Faulkner\'

Buxus microphylla 'Faulkner'

bukszpan drobnolistny 'Faulkner'

Długowieczny, zimozielony krzew o gęstym, kulistym pokroju i wolnym tempie wzrostu, uzyskany w 1970 roku w USA. Krzew dorasta do 1-1,2 m wysokości. Intensywnie zielone, skórzaste blaszki liściowe przypominają trochę liście borówki czerwonej, są całobrzegie, zaokrąglone, z wierzchu błyszczące, od spodu matowe, zimą przebarwiają się na brązowo. Niepozorne kwiaty są małe i drobne, żółte, pozbawione płatków, wyrastają z kątów liści. Kwiaty są rozdzielnopłciowe, zwykle kwiat żeński otocza kilka kwiatów męskich. Kwiaty rozwijają się od końca marca do początku maja, są miododajne, wabią liczne owady, wyraźnie pachną, chociaż zapach ten raczej nie należy do przyjemnych. Małe i niepozorne owoce po dojrzeniu „wystrzeliwują” twarde, czarne nasiona na odległość nawet kilku metrów. Jest to jedna z najpopularniejszych obecnie odmian bukszpanu. Dobrze rośnie na większości przeciętnych gleb ogrodowych o pH obojętnym lub zasadowym, nie lubi jedynie gleb zbyt piaszczystych, kwaśnych oraz podmokłych. Najlepiej rozwija się na podłożach żyznych, ciepłych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych. Krzew tolerancyjny w stosunku do światła, mało wrażliwy na zanieczyszczenie powietrza. W przypadku uprawy na stanowiskach silnie nasłonecznionych krzewy warto na zimę okrywać (cieniować) siatką szkółkarską, zwłaszcza we wschodnich rejonach kraju, gdzie przeważa klimat kontynentalny i rośliny są narażone na przemarzanie. Powszechnym szkodnikiem bukszpanów jest miodówka bukszpanowa, mszyca powodująca wybrzuszenia liści. Zwalczamy ją opryskując jednym z dostępnych w handlu preparatów o działaniu wgłębnym. Krzew polecany do tworzenia niskich żywopłotów, obwódek oraz małych form strzyżonych.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
226
osób online