Chamaecyparis obtusa 'Chabo-yadori'

Calluna vulgaris BEAUTY LADIES 'Siska'

wrzos popolity BEAUTY LADIES 'Siska'

Niska krzewinka należąca do grupy wrzosów pączkowych. Wzrost typowy dla gatunku. Pędy wyprostowane, gęste, dorastające do wysokości 10-20 cm. Listki bardzo drobne, ciemnozielone. Kwiaty czerwone, nie otwierają się pozostając w zwiniętym pączku, zachowują ładny wygląd aż do późnej jesieni. Kwitnie obficie, od początku września. Odmiana odporna na mróz, ale w bezśnieżne zimy wskazane jest delikatne okrycie włókniną lub stroiszem. Wymaga stanowiska słonecznego, gleby żyznej, próchnicznej i przepuszczalnej, o umiarkowanej wilgotności i odczynie kwaśnym. Polecana do ogrodów przydomowych, do sadzenia na wrzosowiskach i rabatach. Nadaje się do uprawy w pojemnikach. Opracowano na podstawie formularza Konkursu Roślin - Nowości 2012; zgłaszający: Szkółka Krzewów Ozdobnych BIELICKI

Paeonia 'Ursyn Niemcewicz'

piwonia Ursyn Niemcewicz

Polska odmiana zaliczana do grupy piwonii japońskich o dwubarwnych kwiatach, uzyskana w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie w 1977 r. Tworzy bujne kępy dorastające do 100 cm wysokości. Liście duże, złożone, skórzaste, ciemnozielone, listki w zarysie jajowato-lancetowate. Kwiaty są duże, mają do 14 cm średnicy, zbudowane z kilkunastu większych, wiśniowoczerwonych, muszelkowatych płatków otaczających zebrane w pompon, bardzo liczne, drobne prątniczki o postrzępionych brzegach w żółtym kolorze. Roślina kwitnie w czerwcu, po kwitnieniu pozostaje ozdobna z liści aż do końca sezonu wegetacyjnego. Bylina nietrudna w uprawie. Najlepiej rośnie na glebach piaszczysto-gliniastych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, na stanowiskach słonecznych, osłoniętych od wiatru. Sadzona w lekkim półcieniu kwitnie dłużej. Roślina odporna na mróz, długowieczna, nie lubi częstego przesadzania. Odmiana polecana do sadzenia na rabatach bylinowych w ogrodach przydomowych, doskonale nadaje się do tworzenia kompozycji w stylu angielskim lub rustykalnym. Kwiaty można ścinać i wstawiać do wazonu

Cornus kousa var. chinensis

dereń kousa odm. chińska

Wysoki krzew lub nieduże drzewo o nieregularnym pokroju, luźnej szerokiej koronie, wyjątkowo dekoracyjne w okresie kwitnienia. Dorasta do 5-7 m wysokości. Pędy są początkowo wzniesione, natomiast gałęzie układają się horyzontalnie. Liście są eliptyczne, ostro zakończone, mają do 12 cm długości, atrakcyjne przebarwiają się jesienią na żółto, czerwono i purpurowo. Kwiaty są zebrane w małe główkowate kwiatostany, przypominające żółtozielone pomponiki, są otoczone od spodu atrakcyjnymi, białokremowymi podsadkami. Podsadki są eliptyczne, zwykle ostro zakończone, mają od 4 do 6 cm długości i są główną ozdobą rośliny. Roślina kwitnie bardzo obficie na przełomie maja i czerwca. Kuliste, czerwone owoce dojrzewają we wrześniu, przypominają owoce liczi chińskiego i są jadalne, choć niezbyt smaczne. Jest to odmiana botaniczna dziko rosnąca w Chinach, bardzo odporna na mróz. Można ją z powodzeniem uprawiać w najchłodniejszych rejonach kraju. Dereń kousa najlepiej rośnie sadzony na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, o kwaśnym lub lekko kwaśnym pH. Preferuje stanowiska słoneczne do półcienistych, miejsca zaciszne, osłonięte od wiatru. Dosyć dobrze znosi krótkotrwałą suszę. Rośliny najpiękniej prezentują się sadzone pojedynczo lub w niewielkich grupach na tle regularnie koszonego trawnika albo nad brzegiem oczka wodnego.

Larix decidua 'Repens'

modrzew europejski 'Repens'

Odmiana opisana w Anglii już w XIX wieku, niemożliwa współcześnie do zidentyfikowania. Obecnie nazwa zbiorowa dla grupy odmian (podobnie jak L.d. Pendula). Obejmuje rośliny o płożących się po ziemi pędach, zwykle produkowane w formie piennego drzewka, o wszystkich pędach zwisających. Wysokość drzewka zależy od wysokości szczepienia. Najczęściej współcześnie pod tą nazwą spotykamy odmianę odróżniającą się od innych podobnych, mocniejszymi, szeroko rozpostartymi pędami głównymi, z delikatniejszymi warkoczami pędów drugiego rzędu. Często przybiera formę podwójnego lub zwielokrotnionego kopca. Nie wytwarza pędu przewodniego. Pędy jasnobrązowe, dość cienkie, wiotkie. Pączki obficie pokryte żywicą. Igły sezonowe, zielone, wcześnie pojawiające się wiosną. Przed opadnięciem przebarwiają się na intensywny żółty kolor. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, na zasobnej, umiarkowanie wilgotnej glebie. Wysokość zaszczepionego drzewka możemy zmienić przez podwiązywanie wybranego pędu do palika. Najładniej wyglądają samotnie rosnące, pojedyncze egzemplarze.